به گزارش "ورزش سه"، این یک فینال نبود، اما حس و حالش شبیه فینال بود....

به گزارش "ورزش سه"، این یک فینال نبود، اما حس و حالش شبیه فینال بود. سه امتیاز بازی تعیین‌کننده نبود، اما انگار بود. دیدار بارسلونا و پاری‌سن‌ژرمن، با یادآوری رویارویی‌های تاریخی اخیر بین این دو تیم، رقابتی بین دو تیمی است که انگیزه زیادی برای غلبه بر یکدیگر دارند. این حس روی چمن کاملاً مشهود بود. هر دو تیم با سبک بازی خودکار و ریتم بالای همیشگی‌شان، نمایشی تماشایی خلق کردند. غیبت بازیکنان کلیدی در هر دو تیم اهمیتی نداشت؛ این یک بازی فوق‌العاده بود که می‌توانست به نفع هر یک از دو تیم تمام شود و هر نتیجه‌ای عادلانه به نظر می‌رسید. بازی به سمت تساوی پیش می‌رفت، اما پاری‌سن‌ژرمن در وقت‌های اضافه با گل گونچالو راموس به پیروزی رسید. همان‌طور که گفته شد، نتیجه عادلانه بود. یک نیمه برابر اولین بازی بزرگ فصل برای بارسلونا، به دلیل غیبت بازیکنان مهم هر دو تیم، به‌ویژه در تیم فرانسوی، کمی کم‌فروغ به نظر می‌رسید. این دیدار می‌توانست فینال احتمالی تورنمنت در ماه‌های آینده باشد، اما بازیکنانی مثل خوان گارسیا و رافینیا از تیم فلیک و دمبله (برنده توپ طلا)، دوئه، کواراتسخلیا، ژوائو نئوس و مارکینیوس از تیم لوئیس انریکه غایب بودند. لواندوفسکی هم بازی را از ابتدا شروع نکرد، چرا که فران تورس جای او را گرفته بود. با این حال، بارسلونا-پاری‌سن‌ژرمن هیچ‌گاه ناامیدکننده نیست و این بازی هم از این قاعده مستثنی نبود. لامین یامال که در این بازی‌ها درخشش خاصی دارد ولی امشب چنین نبود و نونو مندس، مدافع مقابل او، نقش مهمی در این نمایش داشتند. بارسلونا بازی را شجاعانه آغاز کرد، توپ را در اختیار گرفت و یامال با یک دریبل تماشایی در همان دقایق ابتدایی، تماشاگران را به وجد آورد. پاری‌سن‌ژرمن با بازی منظم و خودکارش، به دنبال ضدحمله بود. اولین فرصت برای آنها با ضربه سر زابارنی از کرنر ایجاد شد که به بالای دروازه رفت. زابارنی همچنین با دفع ضربه فرن توررس روی خط دروازه، مانع گلزنی بارسلونا شد. پاس استثنایییامال با بیرون پا، به تنهایی ارزش خرید بلیت بازی را داشت. همه چیز حول محور یامالی بود که به شدت آماده نشان می‌داد. در دقیقه 20، او پس از یک پاس اشتباه از ویتینیا، توپ را ربود و ضدحمله‌ای را آغاز کرد که با پاس مارکوس رشفورد به فرن توررس ادامه یافت. تورس با ضربه‌ای دقیق و مورب، در حالی که شوالیه، دروازه‌بان پاری‌سن‌ژرمن، نیمه‌خروج کرده بود، گلزنی کرد. تیم فلیک با شایستگی 1-0 پیش افتاد، در حالی که پاری‌سن‌ژرمن تا آن لحظه تنها در ضربات ایستگاهی خطرناک ظاهر شده بود. رشفورد تا آن لحظه چندان در جریان بازی نبود، چرا که تمام حملات بارسلونا از جناح لامین پیش می‌رفت، اما اولین حضور تأثیرگذار او با پاس گلی به فران همراه شد. این بازیکن والنسیایی با عملکردش در هر بازی نشان می‌دهد که نیمکت‌نشینی لواندوفسکی دیگر نباید عجیب به نظر برسد. با این حال، پس از گل، نقش‌ها عوض شد. نونو مندس که تا آن لحظه صرفاً مشغول دفاع در برابر لامین بود، تصمیم گرفت به حمله برود. در یک حرکت سریع به سمت دروازه بارسلونا، او باعث شد فرانکی دی‌یونگ با خطایی از پشت که پاشنه‌اش را لگد کرد، کارت زرد بگیرد؛ خطایی که می‌توانست کارت قرمز هم داشته باشد. دقایقی بعد، مندس بار دیگر با سرعت از کنده و دی‌یونگ گذشت و پاسی عالی به مایولا داد که کوبارسی به سختی نتوانست آن را قطع کند. مایولا، مهاجم 18 ساله، با دقت مقابل شزنی گل تساوی را به ثمر رساند. این گل تیم میزبان را به شدت تحت تأثیر قرار داد و پاری‌سن‌ژرمن نیمه اول را با قدرت به پایان برد و حتی بارکولا فرصتی برای زدن گل دوم داشت. پاریس، نمایشی برتر با شروع نیمه دوم، این سؤال مطرح بود که آیا پاری‌سن‌ژرمن همچنان مسلط خواهد ماند یا بارسلونا کنترل توپ را پس خواهد گرفت. بارکولا خیلی زود نشان داد که پاری‌سن‌ژرمن کمی برتر است. توان بدنی در چنین بازی‌هایی نقش کلیدی دارد و در این زمینه، تیم فرانسوی برتری داشت و مشکلات جدی برای بارسلونا ایجاد کرد که نتوانست راهی برای بازپس‌گیری کنترل بازی پیدا کند. جو ورزشگاه پس از خطای نونو مندس روی لامین یامال، که قبلاً کارت زرد داشت و می‌توانست اخراج شود، دوباره به نفع بارسلونا شد. داور انگلیسی، اولیور، شاید با این تصمیم سعی کرد خطای قبلی دی‌یونگ را جبران کند. تیر و ضربه آخر آن بازی جرقه‌ای بود که دوباره بارسا را ​​​​به آتش کشید، تیمی که چند دقیقه خوب داشت و دنی اولمو پس از پاس فران نزدیک بود نتیجه را 2-1 کند، اما این بار حکیمی بود که روی خط دروازه توپ را مهار کرد. بازی به یک بازی پرتنش تبدیل شد و خستگی قابل درک شروع به خودنمایی کرد. زمان تعویض‌ها فرا رسیده بود و به نظر می‌رسید بارسا عمق بیشتری دارد. فلیک لواندوفسکی، بالده، کاسادو و مارک برنال را به زمین آورد، در حالی که لوئیس انریکه لوکاس هرناندز، انجانتو، گونسالو راموس و لی کانگ-این را به زمین آورد. و این دو نفر آخر بودند که سرنوشت بازی را رقم زدند. ابتدا، بازیکن سابق والنسیا و مایورکا با شوتی که به تیر دروازه خورد، نزدیک به گلزنی شد و در وقت اضافه، پاس خوب حکیمی به گونچالو راموس اولین شکست بارسا در سال را رقم زد. اروپا داستانی دیگر است بارسلونا در لیگ داخلی با اقتدار صدرنشین است، اما در اروپا داستان متفاوت است. در هفته اول مقابل نیوکسل، بارسلونا با سختی پیروز شد. پاری‌سن‌ژرمن نشان داد که سطح بالای این رقابت‌ها چیست. اگرچه بارسلونا نیمه اول خوبی داشت، اما در بسیاری از لحظات تحت فشار تیم فرانسوی بود. پرس منظم لوئیس انریکه برای بارسلونا دردسرساز شد. کیفیت تهاجمی پاری‌سن‌ژرمن فوق‌العاده بود و حتی بدون سه مهاجم اصلی، از جمله دمبله، عمق بالای ترکیب این تیم در دفاع و حمله مشهود بود. بارسلونا که نیمه اول را خوب شروع کرده بود، به تدریج افت کرد. در دقایق پایانی، با ورود کریستنسن توسط فلیک، بارسلونا خسته به نظر می‌رسید و گل نهایی پاری‌سن‌ژرمن عدالت را برقرار کرد. امشب یامال مقابل پاری‌سن‌ژرمن می‌خواست ثابت کند که شایسته توپ طلاست. دریبل چرخشی او در دقیقه اول، ویتینیا، بارکولا و نونو مندس را مبهوت کرد. پاس‌های او با بیرون پا، کلاسی از مهارت بود، اما مانند تیمش، او هم کم‌کم محو شد. قطعا دمبله اگر بود، جذابیت مضاعف می‌شد اما امشب ثابت شد که برنده توپ طلا در بهترین تیم اروپا توپ می‌زند.