به گزارش "ورزش سه"، پرسپولیس در دیدار حذفی مقابل تراکتور پس از ۱۲۰...

به گزارش "ورزش سه"، پرسپولیس در دیدار حذفی مقابل تراکتور پس از ۱۲۰ دقیقه نفس‌گیر، کارش به ضربات پنالتی کشید. جایی که سرنوشت صعود تعیین می‌شد و کوچک‌ترین اشتباه می‌توانست همه چیز را تغییر دهد. در این میان، دو بازیکنی که به‌تازگی از بند مصدومیت رها شده بودند، نقش اصلی در این لحظه‌های سرنوشت‌ساز داشتند؛ نقشی که البته با پایان خوش برای سرخ‌ها همراه نشد. مارکو باکیچ که بعد از مدت‌ها دوری از میادین، در نیمه دوم وارد زمین شده بود، پشت ضربه پنالتی دوم پرسپولیس ایستاد. هافبک مونته‌نگرویی که پیش‌تر با یک ضربه ایستگاهی تماشایی مقابل همین تراکتور در لیگ، علیرضا بیرانوند را مغلوب کرده بود، این بار نتوانست از نقطه پنالتی دروازه کاپیتان سابق سرخ‌ها را باز کند و ضربه‌اش را به بیرون زد. پنالتی‌ای که می‌توانست جریان ضربات را به سود پرسپولیس تغییر دهد. اما تلخ‌ترین لحظه، به محمد عمری رسید. وینگر جوان پرسپولیس که او هم پس از مصدومیت، در نیمه دوم به زمین آمده بود، در شرایطی پشت ضربه پنالتی قرار گرفت که گل شدن توپش، حکم صعود پرسپولیس به مرحله بعد را داشت. با این حال، عمری هم نتوانست از این فرصت طلایی استفاده کند تا یکی از حساس‌ترین ضربات پنالتی دوران فوتبالش به حسرتی بزرگ تبدیل شود. نکته قابل توجه اینکه هر دو بازیکن، با وجود آمادگی نسبی برای حضور در جریان بازی، شاید هنوز به آمادگی ذهنی و ریتم ایده‌آل مسابقه نرسیده بودند. موضوعی که در چنین لحظات حساسی می‌تواند تأثیرگذار باشد. بازگشت از مصدومیت، آن هم در یک بازی سنگین حذفی و در جهنم یادگار، ریسک بزرگی بود که نتیجه‌اش به ضرر پرسپولیس تمام شد. در شبی که پرسپولیس تا یک قدمی صعود پیش رفت، پنالتی‌های از دست‌رفته باکیچ و عمری تبدیل به نماد بدشانسی سرخ‌ها شد. اگر باکیچ گل می‌زد، پرسپولیسی‌ها دو پنالتی جلو می‌افتادند و اگر عمری گل می‌زد، تیم صعود کننده عوض می‌شد.