به گزارش "ورزش سه"، عکس منتشرشده از پایان بازی، همه چیز را در یک...
به گزارش "ورزش سه"، عکس منتشرشده از پایان بازی، همه چیز را در یک قاب خلاصه میکند؛ آغوشی کوتاه اما پرمعنا میان دو بازیکنی که ستونهای خط حمله تراکتور در این فصل شدهاند. امیرحسین حسینزاده و مهدی هاشمنژاد، دو گلزن آمادهای که مقابل پیکان نهتنها نتیجه را ساختند، بلکه روایت فوتبال هجومی تراکتور را دوباره زنده کردند. امیرحسین حسینزاده که حالا بهترین گلزن لیگ برتر ایران است، به این مسابقه با یک فشار پنهان وارد شد. در دو هفته گذشته، دروازهبانهای لیگ با واکنشهای پیاپی او را متوقف کرده بودند و گل نزدن، بیسر و صدا روی ذهنش سنگینی میکرد. اما مقابل پیکان، این قفل خیلی زود شکست، البته با پاس طلایی هاشمنژاد که ستاره پرامید تیم تراکتور است. گل اول تراکتور، ضربهای تمیز و زیبا بود؛ گلی که نه فقط تور دروازه، بلکه ذهن مهاجم تراکتور را هم آزاد کرد. بعد از آن گل، حسینزاده همان مهاجم رهاشدهای بود که مدافعان را عقب میراند، در فضا حرکت میکرد و حتی میتوانست با اعلام یک پنالتی، دبل خود را کامل کند؛ صحنهای که داور از آن عبور کرد. در سوی دیگر، مهدی هاشمنژاد شب متفاوتی را پشت سر گذاشت. بعد از بازی پرانتقاد مقابل ذوبآهن، او با انرژی، سرعت و تصمیمگیریهای هوشمندانه به زمین آمد و از اولین تا آخرین دقیقه، سایهاش روی دروازه پیکان افتاده بود. هاشمنژاد فقط منتظر فرصت نماند؛ فضا ساخت، دفاع را کش داد و وقتی موقعیت رسید، با ضربهای دقیق و تماشایی گل دوم را به ثمر رساند؛ گلی که حاصل تحرک دائمی و تمرکز بالای او بود. او در حال حاضر شاید بهترین بازیکن تراکتور و البته یکی از بهترینهای لیگ ایران است. بازیکنی که میتواند دریبل بزند، فرار کند و در عین حال به خوبی با شوت دروازه حریفان را هدف قرار میدهد. همانطور که در این بازی یک ضربه به تیرک دروازه داشت. پاس گل حسینزاده به هاشمنژاد، نقطه تلاقی این دو عملکرد بود. یک صحنه ساده، اما معنادار؛ جایی که بهترین گلزن لیگ، بهجای عجله برای آمار شخصی، همتیمیاش را در موقعیت بهتر دید. همین درک متقابل است که خط حمله تراکتور را خطرناک میکند؛ یکی تمامکننده، دیگری مهاجمی که هم میسازد و هم ضربه آخر را میزند. آغوش بعد از گل، فقط شادی نبود؛ تأیید یک شراکت بود. تراکتور وقتی به اوج میرسد که گلزنهایش کنار هم نفس میکشند، نه جدا از هم.
دیدگاهتان را بنویسید