به گزارش ورزش سه، درهای سانتیاگو برنابئو، فراتر از یک ورودی ساده،...
به گزارش ورزش سه، درهای سانتیاگو برنابئو، فراتر از یک ورودی ساده، بخشی از پروژهای مهندسیشده برای ایمنی، دوام و پایداری هستند. ورزشگاه رئال مادرید در حال حاضر به ۳۰۰ در ورودی مجهز است که هر کدام بین ۷۰ تا ۸۰ کیلوگرم فولاد دارند و از آلیاژی با دمای ذوب ۱۵۰۰ درجه سانتیگراد ساخته شدهاند. اگر فضاهایی مثل جایگاههای ویژه، اسکایبار و اتاقهای کنترل را هم در نظر بگیریم، تعداد این درها به بیش از ۴۰۰ واحد میرسد. عمر مفید این درها تا ۱۰۰ سال برآورد شده است. این درها علاوه بر استحکام سازهای، ویژگیهای امنیتی کمنظیری دارند. مقاومت در برابر آتش تا ۶۰ دقیقه، گواهیهای ضدسرقت و ضدگلوله و عایق صوتی با توان کاهش نویز تا ۴۲ دسیبل، آنها را به بخشی کلیدی از سیستم ایمنی و آرامش صوتی ورزشگاه تبدیل کرده است. این موضوع بهویژه در پروژه کاهش آلودگی صوتی اطراف برنابئو اهمیت زیادی دارد. انتخاب فولاد بهجای آلومینیوم، فقط تصمیمی فنی نبود، بلکه از نظر اقتصادی و زیستمحیطی هم اهمیت داشت. طبق دادههای شرکت یانسن، تولید ۱۰۰ تن آلومینیوم به مصرف آب و برق در مقیاس یک شهر بزرگ نیاز دارد. اگر درهای برنابئو از آلومینیوم ساخته میشدند، مصرف آب و انرژی آن معادل مصرف آب و برق دهها هزار نفر بود. فولاد اما تا شش برابر انرژی کمتر و حدود ۲۰ تا ۲۵ درصد آب کمتری مصرف میکند و ردپای کربن پروژه را بهطور محسوسی کاهش میدهد. از نظر ساختاری هم تفاوت تعیینکنندهای وجود دارد. در فولاد، اتصالات جوشخوردهاند و با گذر زمان تغییر شکل نمیدهند، در حالی که در آلومینیوم و پیویسی، اتصالات مکانیکی مستعد فرسایشاند. همین جزئیات است که درهای برنابئو را به نمونهای از ترکیب معماری، ایمنی و پایداری در فوتبال مدرن تبدیل کرده است.
دیدگاهتان را بنویسید