به گزارش "ورزش سه"، رئال مادرید دو گام را در یک جهت برنمی‌دارد....

به گزارش "ورزش سه"، رئال مادرید دو گام را در یک جهت برنمی‌دارد. مقابل المپیاکوس جلو رفت، بعد از آن شکست تلخ مقابل الچه، اما در خیرونا همان یک قدم هم پس گرفته شد. در سن مامس بهترین بازی فصل را داشتند، اما در بازگشت به برنابئو مقابل سلتاویگو نتوانستند تأییدش کنند و کاملاً شایسته باختند. تفاوت بزرگ ترکیب دو بازی اخیر رئال؟ در سن مامس آردا گولر روی نیمکت بود، اما مقابل سلتاویگو از اول بازی کرد؛ در ترکیبی که جود بلینگام هم حضور داشت. بحث جدیدی نیست؛ تمام فصل درباره‌اش حرف می‌زنند. بعد از برد بیلبائو، ژابی آلونسو مجبور شد جواب بدهد: «معلوم است که با هم سازگارند. هر سه روز یک بار بازی داریم، تصمیم صرفاً فنی بود.» واقعیت این است که در خانه اتلتیک، هافبکی با شوامنی، کاماوینگا، والورده و بلینگام بیشترین تسلط فصل را نشان داد. اما کاماوینگا از آن بازی آسیب‌دیده بیرون آمد و مقابل سلتاویگو همه می‌دانستند گولر برمی‌گردد، فقط معلوم نبود با همان 2-4-4 یا سیستم دیگری. ژابی ظاهراً روی همین سیستم تمرکز کرده و دوباره ستاره انگلیسی و ترکیه‌ای را کنار هم گذاشت؛ زوجی که هنوز معلوم نیست کدامشان هافبک هجومی است و کدام میانی، کدام باید بیشتر حمله کند و کدام باید در فاز دفاعی (به‌خصوص وقتی به کناره‌ها کشیده می‌شود) بیشتر زحمت بکشد. سؤال زیاد است و مقابل سلتاویگو هیچ‌کدام جواب نگرفت؛ حتی سؤال‌های جدید به وجود آمد. از نظر آماری هیچ‌کدام بد نبودند: گولر بیشترین شوت تیم را زد (۴ شوت، ۲ تا در چارچوب)، ۵۳ پاس از ۵۸ درست داد، ۱۰ سانتر فرستاد، ۵ توپ گرفت و بهترین xG تیم را داشت (۰.۵۹، بالاتر از امباپه). اگر آن پاس طلایی امباپه در نیمه اول را گل می‌کرد، احتمالاً بازی مسیر دیگری می‌رفت. اما بلینگام در برگرداندن توپ ضعیف‌تر بود (فقط ۳ توپ‌گیری)، با وجود ۲۰ دقیقه بازی بیشتر فقط یک پاس درست بیشتر از گولر داد (۵۴)، دو شوت زد (یکی در چارچوب). برای کسی که قرار است «هافبک هجومی» باشد و موقعیت گل بسازد، خیلی کم است؛ همان کاری که فصل گذشته و اولین فصلش در مادرید عالی انجام می‌داد. گولر از عقب‌تر بیشتر موقعیت‌سازی کرد اما در پایان بدشانس بود. بلینگام هم در بازی‌سازی دقیق نبود. به هر حال، ژابی آلونسو باید هرچه زودتر این دو تا را به هم برساند، چون تا پایان سال تقریباً همیشه باید با هم بازی کنند. مصدومیت‌های زیاد خط دفاع باعث می‌شود چند هافبک (شوامنی، والورده و حتی کاماوینگا) موقتاً عقب‌تر بروند و جای خالی در میانه زمین زیاد شود. مربی باید هرچه سریع‌تر فرمولی پیدا کند تا خلاق‌ترین بازیکنان خط میانی‌اش آن‌طور که انتظار می‌رفت با هم مرتبط شوند. قبل از اینکه لالیگا و لیگ قهرمانان واقعاً از دست برود.