تجربه وحشتناک قهرمان پیشین بوکس جهان از بیمارستان...

تجربه وحشتناک قهرمان پیشین بوکس جهان از بیمارستان روان‌پزشکی! به گزارش خبرگزاری تسنیم، فرانک برونو، اسطوره 63 ساله بوکس بریتانیا و قهرمان سابق بوکس سنگین وزن جهان، جزئیات تکان‌دهنده‌ای از زمان بستری‌ شدنش در بیمارستان روان‌پزشکی گودمیز (شمال شرق لندن) در سال 2003 را بیان کرد؛ دوره‌ای که به‌ گفته او «بدترین روزهای زندگی‌اش» بوده است. بروونو توسط پلیس و آمبولانس و طبق قانون سلامت روان از خانه‌اش به بیمارستان منتقل شد؛ اتفاقی که در مقابل دوربین خبرنگاران و در بحبوحه مشکلات خانوادگی و شخصی او رخ داد.او می‌گوید: این بدترین روز زندگی‌ام بود. از بالای خانه‌ام هلی‌کوپتر فیلم می‌گرفت، خبرنگارها از دیوارها بالا می‌رفتند … بسیار شرم‌آور بود.نبرد میلیاردی تایسون و می‌ودر/ جدال در رینگ و زندگی لوکس!مشکل برونو که بعداً به افسردگی و سپس اختلال دوقطبی تشخیص داده شد. او سه هفته در گودمیز بستری بود و اتاقی کوچک «مانند سلول زندان» داشت. او می‌گوید کارکنان بیمارستان او را عمداً ناراحت یا تحریک می‌کردند: جای وحشتناکی بود. رفتارشان با من بسیار خشن بود. می‌خواستند مرا آزار بدهند یا تحریک کنند. توپ فوتبال را از من می‌گرفتند تا ناراحتم کنند. با من مثل برده رفتار می‌کردند. همه‌شان فاسدند و از آزار بیماران لذت می‌برند. برونو تأکید کرده این تجربه «مثل زندگی در جهنم» بوده و معتقد است بسیاری از کارکنان باید اخراج شوند.در پاسخ به این اتهامات، بیمارستان گودمیز به دیلی‌میل گفت طی سال‌های اخیر «بهبودهای گسترده‌ای» در محیط‌های بستری و روش‌های درمانی ایجاد شده است.پس از ترخیص، او با «کیسه‌ای پر از دارو» و تزریقات دو هفته‌ یک‌ بار به خانه فرستاده شد؛ داروهایی که می‌گوید او را «مثل زامبی» کرده بود. پزشکان اصرار داشتند این داروها را «تا آخر عمر» مصرف کند اما برونو پس از ماه‌ها مبارزه توانست مصرف آنها را متوقف کند و با تمرینات ورزشی به بازسازی زندگی خود بپردازد.او همچنین به مرور، رابطه‌ با فرزندانش که در ابتدا از دیدنش خودداری می‌کردند را ترمیم کرد: نمی‌توانستم بفهمم چرا چنین کاری با من کردند … اما حالا رابطه‌مان قوی است.برونو از سکوت و بی‌توجهی هیئت بوکس بریتانیا (BBBofC) نیز به شدت انتقاد کرد و گفت این نهاد باید برای حمایت از بوکسورهای بازنشسته مسئولیت‌پذیرتر باشد. او افزود: فکر کنید بوکسورها چقدر برای آنها پول ساخته‌اند. حداقل کاری که می‌توانند بکنند این است که یک خانه سالمندان مخصوص بوکسورها بسازند. هیئت هیچ اهمیتی نمی‌دهد. ما هستیم که همه خطر را به جانمان می‌خریم اما کسی بعد از بازنشستگی پشت‌مان نیست.برونو که در سال‌های 2012 و همچنین دوران قرنطینه کرونا دوباره بستری شد، همچنان از سلامت روان خود مراقبت می‌کند و با تمرینات منظم روزانه در مسیر بهبود است.انتهای پیام/ او می‌گوید: این بدترین روز زندگی‌ام بود. از بالای خانه‌ام هلی‌کوپتر فیلم می‌گرفت، خبرنگارها از دیوارها بالا می‌رفتند … بسیار شرم‌آور بود.نبرد میلیاردی تایسون و می‌ودر/ جدال در رینگ و زندگی لوکس!مشکل برونو که بعداً به افسردگی و سپس اختلال دوقطبی تشخیص داده شد. او سه هفته در گودمیز بستری بود و اتاقی کوچک «مانند سلول زندان» داشت. او می‌گوید کارکنان بیمارستان او را عمداً ناراحت یا تحریک می‌کردند: جای وحشتناکی بود. رفتارشان با من بسیار خشن بود. می‌خواستند مرا آزار بدهند یا تحریک کنند. توپ فوتبال را از من می‌گرفتند تا ناراحتم کنند. با من مثل برده رفتار می‌کردند. همه‌شان فاسدند و از آزار بیماران لذت می‌برند. برونو تأکید کرده این تجربه «مثل زندگی در جهنم» بوده و معتقد است بسیاری از کارکنان باید اخراج شوند.در پاسخ به این اتهامات، بیمارستان گودمیز به دیلی‌میل گفت طی سال‌های اخیر «بهبودهای گسترده‌ای» در محیط‌های بستری و روش‌های درمانی ایجاد شده است.پس از ترخیص، او با «کیسه‌ای پر از دارو» و تزریقات دو هفته‌ یک‌ بار به خانه فرستاده شد؛ داروهایی که می‌گوید او را «مثل زامبی» کرده بود. پزشکان اصرار داشتند این داروها را «تا آخر عمر» مصرف کند اما برونو پس از ماه‌ها مبارزه توانست مصرف آنها را متوقف کند و با تمرینات ورزشی به بازسازی زندگی خود بپردازد.او همچنین به مرور، رابطه‌ با فرزندانش که در ابتدا از دیدنش خودداری می‌کردند را ترمیم کرد: نمی‌توانستم بفهمم چرا چنین کاری با من کردند … اما حالا رابطه‌مان قوی است.برونو از سکوت و بی‌توجهی هیئت بوکس بریتانیا (BBBofC) نیز به شدت انتقاد کرد و گفت این نهاد باید برای حمایت از بوکسورهای بازنشسته مسئولیت‌پذیرتر باشد. او افزود: فکر کنید بوکسورها چقدر برای آنها پول ساخته‌اند. حداقل کاری که می‌توانند بکنند این است که یک خانه سالمندان مخصوص بوکسورها بسازند. هیئت هیچ اهمیتی نمی‌دهد. ما هستیم که همه خطر را به جانمان می‌خریم اما کسی بعد از بازنشستگی پشت‌مان نیست.برونو که در سال‌های 2012 و همچنین دوران قرنطینه کرونا دوباره بستری شد، همچنان از سلامت روان خود مراقبت می‌کند و با تمرینات منظم روزانه در مسیر بهبود است.انتهای پیام/ مشکل برونو که بعداً به افسردگی و سپس اختلال دوقطبی تشخیص داده شد. او سه هفته در گودمیز بستری بود و اتاقی کوچک «مانند سلول زندان» داشت. او می‌گوید کارکنان بیمارستان او را عمداً ناراحت یا تحریک می‌کردند: جای وحشتناکی بود. رفتارشان با من بسیار خشن بود. می‌خواستند مرا آزار بدهند یا تحریک کنند. توپ فوتبال را از من می‌گرفتند تا ناراحتم کنند. با من مثل برده رفتار می‌کردند. همه‌شان فاسدند و از آزار بیماران لذت می‌برند. برونو تأکید کرده این تجربه «مثل زندگی در جهنم» بوده و معتقد است بسیاری از کارکنان باید اخراج شوند.در پاسخ به این اتهامات، بیمارستان گودمیز به دیلی‌میل گفت طی سال‌های اخیر «بهبودهای گسترده‌ای» در محیط‌های بستری و روش‌های درمانی ایجاد شده است.پس از ترخیص، او با «کیسه‌ای پر از دارو» و تزریقات دو هفته‌ یک‌ بار به خانه فرستاده شد؛ داروهایی که می‌گوید او را «مثل زامبی» کرده بود. پزشکان اصرار داشتند این داروها را «تا آخر عمر» مصرف کند اما برونو پس از ماه‌ها مبارزه توانست مصرف آنها را متوقف کند و با تمرینات ورزشی به بازسازی زندگی خود بپردازد.او همچنین به مرور، رابطه‌ با فرزندانش که در ابتدا از دیدنش خودداری می‌کردند را ترمیم کرد: نمی‌توانستم بفهمم چرا چنین کاری با من کردند … اما حالا رابطه‌مان قوی است.برونو از سکوت و بی‌توجهی هیئت بوکس بریتانیا (BBBofC) نیز به شدت انتقاد کرد و گفت این نهاد باید برای حمایت از بوکسورهای بازنشسته مسئولیت‌پذیرتر باشد. او افزود: فکر کنید بوکسورها چقدر برای آنها پول ساخته‌اند. حداقل کاری که می‌توانند بکنند این است که یک خانه سالمندان مخصوص بوکسورها بسازند. هیئت هیچ اهمیتی نمی‌دهد. ما هستیم که همه خطر را به جانمان می‌خریم اما کسی بعد از بازنشستگی پشت‌مان نیست.برونو که در سال‌های 2012 و همچنین دوران قرنطینه کرونا دوباره بستری شد، همچنان از سلامت روان خود مراقبت می‌کند و با تمرینات منظم روزانه در مسیر بهبود است.انتهای پیام/ برونو تأکید کرده این تجربه «مثل زندگی در جهنم» بوده و معتقد است بسیاری از کارکنان باید اخراج شوند.در پاسخ به این اتهامات، بیمارستان گودمیز به دیلی‌میل گفت طی سال‌های اخیر «بهبودهای گسترده‌ای» در محیط‌های بستری و روش‌های درمانی ایجاد شده است.پس از ترخیص، او با «کیسه‌ای پر از دارو» و تزریقات دو هفته‌ یک‌ بار به خانه فرستاده شد؛ داروهایی که می‌گوید او را «مثل زامبی» کرده بود. پزشکان اصرار داشتند این داروها را «تا آخر عمر» مصرف کند اما برونو پس از ماه‌ها مبارزه توانست مصرف آنها را متوقف کند و با تمرینات ورزشی به بازسازی زندگی خود بپردازد.او همچنین به مرور، رابطه‌ با فرزندانش که در ابتدا از دیدنش خودداری می‌کردند را ترمیم کرد: نمی‌توانستم بفهمم چرا چنین کاری با من کردند … اما حالا رابطه‌مان قوی است.برونو از سکوت و بی‌توجهی هیئت بوکس بریتانیا (BBBofC) نیز به شدت انتقاد کرد و گفت این نهاد باید برای حمایت از بوکسورهای بازنشسته مسئولیت‌پذیرتر باشد. او افزود: فکر کنید بوکسورها چقدر برای آنها پول ساخته‌اند. حداقل کاری که می‌توانند بکنند این است که یک خانه سالمندان مخصوص بوکسورها بسازند. هیئت هیچ اهمیتی نمی‌دهد. ما هستیم که همه خطر را به جانمان می‌خریم اما کسی بعد از بازنشستگی پشت‌مان نیست.برونو که در سال‌های 2012 و همچنین دوران قرنطینه کرونا دوباره بستری شد، همچنان از سلامت روان خود مراقبت می‌کند و با تمرینات منظم روزانه در مسیر بهبود است.انتهای پیام/ برونو تأکید کرده این تجربه «مثل زندگی در جهنم» بوده و معتقد است بسیاری از کارکنان باید اخراج شوند.در پاسخ به این اتهامات، بیمارستان گودمیز به دیلی‌میل گفت طی سال‌های اخیر «بهبودهای گسترده‌ای» در محیط‌های بستری و روش‌های درمانی ایجاد شده است.پس از ترخیص، او با «کیسه‌ای پر از دارو» و تزریقات دو هفته‌ یک‌ بار به خانه فرستاده شد؛ داروهایی که می‌گوید او را «مثل زامبی» کرده بود. پزشکان اصرار داشتند این داروها را «تا آخر عمر» مصرف کند اما برونو پس از ماه‌ها مبارزه توانست مصرف آنها را متوقف کند و با تمرینات ورزشی به بازسازی زندگی خود بپردازد.او همچنین به مرور، رابطه‌ با فرزندانش که در ابتدا از دیدنش خودداری می‌کردند را ترمیم کرد: نمی‌توانستم بفهمم چرا چنین کاری با من کردند … اما حالا رابطه‌مان قوی است.برونو از سکوت و بی‌توجهی هیئت بوکس بریتانیا (BBBofC) نیز به شدت انتقاد کرد و گفت این نهاد باید برای حمایت از بوکسورهای بازنشسته مسئولیت‌پذیرتر باشد. او افزود: فکر کنید بوکسورها چقدر برای آنها پول ساخته‌اند. حداقل کاری که می‌توانند بکنند این است که یک خانه سالمندان مخصوص بوکسورها بسازند. هیئت هیچ اهمیتی نمی‌دهد. ما هستیم که همه خطر را به جانمان می‌خریم اما کسی بعد از بازنشستگی پشت‌مان نیست.برونو که در سال‌های 2012 و همچنین دوران قرنطینه کرونا دوباره بستری شد، همچنان از سلامت روان خود مراقبت می‌کند و با تمرینات منظم روزانه در مسیر بهبود است.انتهای پیام/ در پاسخ به این اتهامات، بیمارستان گودمیز به دیلی‌میل گفت طی سال‌های اخیر «بهبودهای گسترده‌ای» در محیط‌های بستری و روش‌های درمانی ایجاد شده است.پس از ترخیص، او با «کیسه‌ای پر از دارو» و تزریقات دو هفته‌ یک‌ بار به خانه فرستاده شد؛ داروهایی که می‌گوید او را «مثل زامبی» کرده بود. پزشکان اصرار داشتند این داروها را «تا آخر عمر» مصرف کند اما برونو پس از ماه‌ها مبارزه توانست مصرف آنها را متوقف کند و با تمرینات ورزشی به بازسازی زندگی خود بپردازد.او همچنین به مرور، رابطه‌ با فرزندانش که در ابتدا از دیدنش خودداری می‌کردند را ترمیم کرد: نمی‌توانستم بفهمم چرا چنین کاری با من کردند … اما حالا رابطه‌مان قوی است.برونو از سکوت و بی‌توجهی هیئت بوکس بریتانیا (BBBofC) نیز به شدت انتقاد کرد و گفت این نهاد باید برای حمایت از بوکسورهای بازنشسته مسئولیت‌پذیرتر باشد. او افزود: فکر کنید بوکسورها چقدر برای آنها پول ساخته‌اند. حداقل کاری که می‌توانند بکنند این است که یک خانه سالمندان مخصوص بوکسورها بسازند. هیئت هیچ اهمیتی نمی‌دهد. ما هستیم که همه خطر را به جانمان می‌خریم اما کسی بعد از بازنشستگی پشت‌مان نیست.برونو که در سال‌های 2012 و همچنین دوران قرنطینه کرونا دوباره بستری شد، همچنان از سلامت روان خود مراقبت می‌کند و با تمرینات منظم روزانه در مسیر بهبود است.انتهای پیام/ پس از ترخیص، او با «کیسه‌ای پر از دارو» و تزریقات دو هفته‌ یک‌ بار به خانه فرستاده شد؛ داروهایی که می‌گوید او را «مثل زامبی» کرده بود. پزشکان اصرار داشتند این داروها را «تا آخر عمر» مصرف کند اما برونو پس از ماه‌ها مبارزه توانست مصرف آنها را متوقف کند و با تمرینات ورزشی به بازسازی زندگی خود بپردازد.او همچنین به مرور، رابطه‌ با فرزندانش که در ابتدا از دیدنش خودداری می‌کردند را ترمیم کرد: نمی‌توانستم بفهمم چرا چنین کاری با من کردند … اما حالا رابطه‌مان قوی است.برونو از سکوت و بی‌توجهی هیئت بوکس بریتانیا (BBBofC) نیز به شدت انتقاد کرد و گفت این نهاد باید برای حمایت از بوکسورهای بازنشسته مسئولیت‌پذیرتر باشد. او افزود: فکر کنید بوکسورها چقدر برای آنها پول ساخته‌اند. حداقل کاری که می‌توانند بکنند این است که یک خانه سالمندان مخصوص بوکسورها بسازند. هیئت هیچ اهمیتی نمی‌دهد. ما هستیم که همه خطر را به جانمان می‌خریم اما کسی بعد از بازنشستگی پشت‌مان نیست.برونو که در سال‌های 2012 و همچنین دوران قرنطینه کرونا دوباره بستری شد، همچنان از سلامت روان خود مراقبت می‌کند و با تمرینات منظم روزانه در مسیر بهبود است.انتهای پیام/ او همچنین به مرور، رابطه‌ با فرزندانش که در ابتدا از دیدنش خودداری می‌کردند را ترمیم کرد: نمی‌توانستم بفهمم چرا چنین کاری با من کردند … اما حالا رابطه‌مان قوی است.برونو از سکوت و بی‌توجهی هیئت بوکس بریتانیا (BBBofC) نیز به شدت انتقاد کرد و گفت این نهاد باید برای حمایت از بوکسورهای بازنشسته مسئولیت‌پذیرتر باشد. او افزود: فکر کنید بوکسورها چقدر برای آنها پول ساخته‌اند. حداقل کاری که می‌توانند بکنند این است که یک خانه سالمندان مخصوص بوکسورها بسازند. هیئت هیچ اهمیتی نمی‌دهد. ما هستیم که همه خطر را به جانمان می‌خریم اما کسی بعد از بازنشستگی پشت‌مان نیست.برونو که در سال‌های 2012 و همچنین دوران قرنطینه کرونا دوباره بستری شد، همچنان از سلامت روان خود مراقبت می‌کند و با تمرینات منظم روزانه در مسیر بهبود است.انتهای پیام/ برونو از سکوت و بی‌توجهی هیئت بوکس بریتانیا (BBBofC) نیز به شدت انتقاد کرد و گفت این نهاد باید برای حمایت از بوکسورهای بازنشسته مسئولیت‌پذیرتر باشد. او افزود: فکر کنید بوکسورها چقدر برای آنها پول ساخته‌اند. حداقل کاری که می‌توانند بکنند این است که یک خانه سالمندان مخصوص بوکسورها بسازند. هیئت هیچ اهمیتی نمی‌دهد. ما هستیم که همه خطر را به جانمان می‌خریم اما کسی بعد از بازنشستگی پشت‌مان نیست.برونو که در سال‌های 2012 و همچنین دوران قرنطینه کرونا دوباره بستری شد، همچنان از سلامت روان خود مراقبت می‌کند و با تمرینات منظم روزانه در مسیر بهبود است.انتهای پیام/ برونو که در سال‌های 2012 و همچنین دوران قرنطینه کرونا دوباره بستری شد، همچنان از سلامت روان خود مراقبت می‌کند و با تمرینات منظم روزانه در مسیر بهبود است.انتهای پیام/ انتهای پیام/