به گزارش ورزش سه، توماش سوچک، هافبک اهل چک و بازیکن تیم وستهمِ تحت...

به گزارش ورزش سه، توماش سوچک، هافبک اهل چک و بازیکن تیم وستهمِ تحت هدایت نونو اسپیریتو سانتو، در بخشی از زندگینامه جدیدی که منتشر کرده از دو سال تاریک و پررنج زندگی‌اش پرده برداشت؛ دورانی که به گفته او "دو سال وحشت" بوده است. او نوشت: "مدت زیادی از گفتن حقیقت خجالت می‌کشیدم، حتی به پدر و مادرم. تا زمانی که تصمیم نگرفتم اعتراف کنم، هیچ‌کس نمی‌دانست چه دردی در درونم می‌جوشد. آن‌قدر آزاردهنده بود که به پایان دادن به دوران فوتبالم فکر کردم." سوچک اعتراف کرد که درگیر بی‌خوابی شدید، افسردگی و ترس از آینده بوده؛ احساسی عمیق‌تر از هر آسیب جسمی‌ای که تجربه کرده است. او گفت: "جایی که دیگران از ترس درد عقب می‌کشند، من با سر می‌پریدم و خودم را جلوی توپ می‌انداختم. نمی‌توانم تعداد زخم‌ها و بانداژهای روی بدنم را بشمارم، اما این‌یکی، زخمی بود بر روحم. وارد زمین می‌شدم درحالی‌که شب قبل حتی یک ساعت هم نخوابیده بودم." بی‌خوابی ابتدا مزاحمتی کوچک بود اما بعد از چند ماه غیرقابل‌تحمل شد. سوچک در زندگی‌نامه خود نوشته که در هر بازی با ذهنی خسته و بدنی تهی به دلیل بی‌خوابی به میدان می‌رفت، با ترسی دائمی از شکست و قضاوت دیگران. او افزود: "برای رهایی هزار راه امتحان کردم اما هر بار بیشتر در گل فرو می‌رفتم. به‌جایی رسیدم که حتی تمرکزم فقط بر این بود که نکند نتوانم بخوابم." این وضعیت او را به خلق شادی گل خاصش رساند؛ حرکتی که حالا نمادی از غلبه بر آن روزهای تاریک است. خودش توضیح می‌دهد: "از آن احساس سنگینی فرار کردم و حالا وقتی گل می‌زنم، می‌چرخم مثل هلی‌کوپتر؛ حس پرواز را تجربه می‌کنم، حس رهایی." اعتراف صادقانه سوچک، روایتی تلخ اما الهام‌بخش از نبرد ذهنی بازیکنی است که در اوج فوتبال انگلستان با بی‌خوابی و افسردگی جنگید و دوباره ایستاد.