به گزارش ورزش سه، در دو هفته گذشته دوبار در المپیا‌اشتادیون،...
به گزارش ورزش سه، در دو هفته گذشته دوبار در المپیا‌اشتادیون، استادیوم بزرگ و تاریخی شهر برلین، ورزشگاه بزرگ پر از جمعیت شد. یک‌بار در بازی لیگ دسته دوم آلمان بین هرتابرلین و دینامو درسدن (۲-۰) با ۷۰ هزار تماشاگر، و بار دیگر در دیدار NFLفوتبال آمریکایی بین ایندیاناپولیس کولتز و آتلانتا فالکونز (۳۱-۲۵) با ۷۲ هزار و ۲۰۳ نفر روی سکوها. خبرنگار آلمانی که هر دو مسابقه را از داخل استادیوم تماشا کرده می‌گوید از لحظه ورود، تفاوت‌ها خودش را نشان می‌داد. حس آرامش و امنیت در بازی فوتبال آمریکایی چیزی بود که دلم می‌خواست در فوتبال هم دوباره تجربه کنم. در دیدار درسدن و هرتا برلین، از هواداران تیم میهمان با خودروهای آب‌پاش و یگان‌های ضدشورش استقبال شد، بین آنها و هواداران هرتا حصار کشیدند تا درگیری رخ ندهد. اما در بازی NFL، تقریبا نیازی به حضور پلیس نبود. یکی بازی پرریسک، دیگری مطلقا بی‌خطر. ترس از آشوب این روزها بهای سنگینی دارد که تماشاگران عادی فوتبال می‌پردازند، نه فقط در آلمان بلکه در سراسر اروپا. نمونه‌های اخیر نشان می‌دهد چگونه سفر به استادیوم به تجربه‌ای تلخ برای فوتبالدوستان بدل شده است: در پاریس، هواداران بایرن بی‌دلیل بازداشت و در مکانی با تنها یک سرویس بهداشتی برای ۷۵۰ نفر نگه‌داشته شدند. در نیس، طرفداران فرایبورگ ۹۰ دقیقه در اتوبوس‌ها حبس بودند. در ناپل، هواداران فرانکفورت به‌دلیل حوادث دو سال پیش هنوز از ورود به شهر و ورزشگاه محروم‌اند. در اشتوتگارت، تماشاگران به خشونت احتمالی اولتراهای فاینورد فکر می‌کنند. در مقابل، بازی فوتبال آمریکایی در روز یکشنبه چنان آرام و صمیمی برگزار شد که یادآور روزهای رؤیایی جام جهانی ۲۰۰۶ در آلمان بود؛ امیدی تازه برای جام جهانی ۲۰۲۶ در کانادا، آمریکا و مکزیک. تخصص آمریکایی‌ها در نمایش ساختن، شور آمریکای جنوبی و ریشه‌های عمیق فرهنگ هواداری اروپایی، اگر کنار هم قرار گیرند، می‌توانند جامی بسازند که از برزیل ۲۰۱۴ تا امروز مشابهی نداشته است. حتی نه در روسیه ۲۰۱۸، نه در قطر ۲۰۲۲. و خلاصه اینکه: شور بی‌پایان و هیجان نفس‌گیر فوتبال که در بازی‌های بزرگ قاره سبز حس می‌شود، اگر با آرامش و صلح‌دوستی فوتبال آمریکایی ترکیب شود، آن وقت می‌شود تجربه‌ای کامل؛ تصویری از ورزشی که هم پرشور است و هم انسانی.
دیدگاهتان را بنویسید