به گزارش ورزش سه، در بین سال های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۵، در دوران پیدایش...
به گزارش ورزش سه، در بین سال های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۵، در دوران پیدایش فوتسال و توسعه هر لحظه ای آن در قاره کهن، هیچ تیمی در این برهه یارای رقابت با ماشین جنگی ایران را نداشت. قزاقستان، ژاپن ازبکستان و گاهی تایلند، در هفت دوره پیاپی به بند کشیده می‌شدند و با حسرت به شکوه و جلال فوتسال ایران نگاه می‌کردند. البته فقط هفت سال این عظمت ادامه داشت و روشن‌فکرهای ژاپنی، اولین تیمی بودند که به پرواز در آمدند و علیه فوتسال ایران انقلاب کردند. به طوری که به حریفی سنتی و رقیبی دیرینه تبدیل شدند. ظهور ژاپن، سایر کشورها را به فکر سرمایه گذاری انداخت. تایلند و ازبکستان، با استخدام مربیان سرشناس و تئوریسین‌های مطرح و افزایش کیفیت لیگ‌های داخلی و باشگاهی، اشتیاق عمیقی برای شکوفایی نشان دادند و به طور فزاینده‌ای پیشرفت کردند. اگر سرنوشت جام آسیایی را ایران و ژاپن تعیین می‌کردند، در یک دهه اخیر، ازبکستان و تایلند نیز محفل بزرگان را تشکیل دادند. کافی است به نام‌های بزرگی که در آسیا مشغول به کار شده‌اند، نگاه کنید؛ ازبکستان وناسیو لوپز بزرگ را استخدام کرد، تایلند میگوئل پُر حرف و تاکتیکدان را، عراق به کاکائو روی آورد، مارکوس سراتو مربی مشهور فوتسال جهان که در سال ۲۰۱۲ همراه با تیم ملی فوتسال برزیل فاتح جام جهانی شد، هدایت اندونزی را بر عهده گرفت، جیوستوزی برنده جام جهانی ۲۰۱۶ با آرژانتین، به شکل غیر منتظره‌ای روی نیمکت ویتنام نشست و پلازای نام آشنا و سرمربی سابق بارسلونا، عربستان را در فوتسال مطرح کرد. مربیانی که با کوله باری از علم و تجربه، راهی آسیا شدند و فوتسال را به سرعت توسعه دادند. تیم‌هایی که هدف رویارویی با ایران و قهرمانی در آسیا را در سر می‌پرورانند. افغانستان نیز، دیگر تیمی است که به تازگی در فوتسال چهره قهرمانانه‌ای به خود گرفته و با هدایت مجید مرتضایی مربی ایرانی‌تبار، به یک مدعی تمام عیار تبدیل شده است. با این وصف باید گفت دوران بزن دررو تمام شده است و حریفان جام آسیایی، هر سال سر سخت و قوی‌تر می‌شوند. سه ماه تا آغاز جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۶ زمان مانده و همه تیم‌ها برای ایران و قهرمانی‌اش، نقشه می‌کشند. ابوالفضل کریم آبادی
دیدگاهتان را بنویسید