به گزارش "ورزش سه"، پس از لغزش در بروژ، هانسی فلیک اطمینان داد که...

به گزارش "ورزش سه"، پس از لغزش در بروژ، هانسی فلیک اطمینان داد که با بازیکنانش درباره‌ی لزوم «بستن بازی‌ها» (حفظ نتیجه) و تکرار نکردن اشتباهات «بسیار صحبت کرده است». اینکه بارسا باید یاد بگیرد چگونه با برتری در نتیجه بازی کند و بالغ‌تر، پایدارتر و قابل اعتمادتر باشد. اما در ویگو، تنها ده دقیقه کافی بود تا مشخص شود که این پیام به طور کامل درک نشده است. آبی‌اناری‌ها بازی را با انرژی و اقتدار آغاز کردند. پرس از بالا، گردش سریع توپ و ایجاد خطر در یک‌سوم هجومی. گل زود به دست آمد: یک پنالتی ناشی از شوت فرمین که به دست مارکوس آلونسو برخورد کرد و روبرت لواندوفسکی با دقت همیشگی خود، با یک ضربه زمینی و دقیق به گوشه دروازه که رادو مسیر آن را حدس زده بود، آن را به گل تبدیل کرد. ۰-۱ و این تصور که بازی در مسیر درستی قرار گرفته است. با این حال، این سراب تا زمانی ادامه داشت که رشفورد فرصت افزایش برتری را از دست داد. تنها یک دقیقه بعد، این بازیکن انگلیسی پس از یک پاس عالی از میانه زمین، کاملاً تک به تک با رادو قرار گرفت. او زمان، فضا و تمام گزینه‌ها را داشت، اما ضربه نهایی او ضعیف بود، تقریباً یک پاس به دروازه‌بان. بهترین موقعیت بازی بدون هیچ نتیجه‌ای از دست رفت یا حداقل، بدون نتیجه‌ دلخواه، چرا که مجازات، فوری از راه رسید. در حرکت بعدی، سلتا در یک ضدحمله‌ی تیمی به بارسا ضربه زد. سرخیو کاریرا یک اتوبان در سمت خود پیدا کرد، پاس‌کاری کرد و پس از دریافت توپ برگشتی، بدون هیچ مزاحمتی پیش رفت و شزنی را با یک ضربه پای راست عالی مغلوب کرد. دروازه‌بان لهستانی که مردد و در جای‌گیری ضعیف بود، فقط توانست تماشا کند که چگونه توپ در کنار تیرک وارد دروازه می‌شود. از یک ۰-۲ احتمالی به ۱-۱، تنها در یک دقیقه. خط دفاعی که در آفسایدگیری ناهماهنگ و در بازگشت (از حمله به دفاع) کند بود، بار دیگر همان مشکلاتی را که در اروپا دیده شده بود، آشکار کرد: ناهماهنگی بین مدافعان میانی، پوشش کم از سوی خط هافبک و واکنش ضعیف پس از از دست دادن توپ.