به گزارش "ورزش سه"، شکست در لیورپول سایه‌ای از این واقعیت را بر...

به گزارش "ورزش سه"، شکست در لیورپول سایه‌ای از این واقعیت را بر جای گذاشت که سطح رقابتی رئال مادرید فعلی به اندازه کافی پیشرفت نکرده است. سبک بازی تغییر کرده، اما اثربخشی نه. دیداری که رئال مادرید فصل گذشته در آنفیلد برگزار کرد، نشان داد که این تیم آماده رقابت در اروپا نیست؛ چیزی که چند ماه بعد آرسنال نیز اثبات کرد. یک سال بعد، آزمون دوباره در همان ورزشگاه و برابر رقیبی که این بار به‌خاطر شکست‌های اخیرش زیر سوال رفته، نشان داد که سطح رقابتی رئال مادرید فعلی هنوز به اندازه کافی رشد نکرده است، به‌ویژه از نظر رفتار بازیکنان با و بدون توپ. سبک بازی تغییر کرده، اما اثربخشی نه. با نگاهی به آمار، دو بازی در برخی جنبه‌ها متفاوتند، اما در حمله به دروازه حریف شباهت دارند. اگر لیورپول سال گذشته ۱۶ بار به سمت دروازه شوت زد، سه‌شنبه شب این تعداد به ۱۷ رسید، با دقت بیشتر؛ چرا که ۹ شوت در چارچوب بود و اینجاست که ارزش عملکرد کورتوا مشخص می‌شود. سال گذشته، دروازه‌بان بلژیکی دو گل دریافت کرد و پنج مهار داشت که مانع از شکست سنگین تیم شد. در بخش هجومی، رئال مادرید عملکردی مشابه سال گذشته داشت: هفت شوت، دو شوت در چارچوب. البته این بار بدون پنالتی از دست‌رفته. ناتوانی در محوطه جریمه حریف در دو دیدار اخیر در آنفیلد، در تضاد با دیدارهای قبلی و اخیر است؛ از جمله بازی درخشان بنزما در سال ۲۰۲۳ که با پنج گل همراه بود. آمار مالکیت توپ نشان می‌دهد که فوتبال در محوطه‌های جریمه تعیین می‌شود. رئال مادرید با مالکیت ۶۱ درصدی (در مقایسه با ۳۸ درصد فصل قبل) بر بازی مسلط بود، اما بی‌ثمر. تعداد پاس‌ها از ۳۳۸ به ۴۸۲ رسید، اما عمق چندانی نداشت. در مقابل، لیورپول از ۵۸۵ پاس به ۳۱۰ رسید، اما موقعیت‌های بیشتری خلق کرد و حس پیروزی قاطعانه بیشتری داشت. اکنون می‌توان درباره نگرش بازیکنان با و بدون توپ صحبت کرد؛ چیزی که خود بازیکنان، به‌ویژه والورده، نیز به آن اشاره کردند. اما واقعیت این است که سبک بازی رئال مادرید با چرخاندن توپ سازگار نیست. بدون حرکت در خط حمله، مالکیت توپ فایده‌ای ندارد و این چیزی است که ژابی آلونسو هنوز نتوانسته در ذهن بازیکنان جا بیندازد. حداقل در اروپا، آن‌ها یک گام به عقب برداشتند.