به گزارش ورزش سه، ۷۲ ساعت از تصاحب توپ طلای فوتسال آسیا توسط سالار...

به گزارش ورزش سه، ۷۲ ساعت از تصاحب توپ طلای فوتسال آسیا توسط سالار آقاپور سپری شده است و او پس از اولین واکنش به کسب این جایزه در مصاحبه با ورزش سه، این بار در گفت و گویی جذاب و تماشایی با آنتن، به فصل رویایی‌اش که او را به بزرگ‌ترین دستاورد فردی یک فوتسالسیت رسانده، پرداخته است. ستاره نوظهور فوتسال دنیا از حس و حال رقابت با یک هم‌تیمی و دوست قدیمی برای عنوان برترین بازیکن سال می‌گوید و از عملکردش در یک سالی که سپری کرده، دفاع می‌کند. او می‌گوید طبیعی است که هر کس ته دلش دوست دارد خودش برنده شود. او درباره فصلی که در نهایت منجر به حضورش در مراسم برترین‌ها شد، می‌گوید: اصلی‌ترین اتفاق فصل، جام جهانی ازبکستان بود. خدا رو شکر در آنجا با تیم ملی عملکرد خیلی خوبی داشتیم. س از آن هم در سطح باشگاهی با سیرجان بودم. اوایل کمی نتیجه نمی‌گرفتیم، چون بازیکنان جدید و بزرگی به تیم اضافه شده بودند و رسیدن به هماهنگی سخت بود. تیم‌هایی مثل مس سونگون و گیتی‌پسند سال‌هاست اول و دوم می‌شوند و این کار را برای ما سخت‌تر می‌کرد. بعد از آن، تورنمنت برزیل بود که دوم شدیم و سپس در تورنمنت تایلند شرکت کردیم. چون سالی بود که جام ملت‌ها برگزار نمی‌شد، جام جهانی مهم‌ترین تورنمنت سال بود. دلیل انتخاب شدن من هم عمدتاً به عملکردم در جام جهانی و بازی‌های معروف مقابل ایران، فرانسه و مراکش برمی‌گشت. آقاپور در خصوص مراسم برترین‌ها در ریاض توضیح داد: اول مراسم حدود چهل دقیقه متوقف شد. من خودم داشتم گزارش مراسم را دنبال می‌کردم. حتی چند نفر از مهمان‌ها، از جمله عربستانی‌ها، می‌خواستند سالن را ترک کنند. بعد از مدتی اعلام کردند مشکل فنی بوده، هرچند نگفتند دقیقاً چه بوده است. همه کلافه شده بودند اما بعد مراسم ادامه پیدا کرد. او که برای کسب این عنوان با مسلم اولادقباد و عثمان رقابت کرده بود، در این باره گفت: از روزی که کاندید شدم، واقعاً امید زیادی داشتم و توکلم به خدا بود. افتخارم بود که با مسلم، هم‌تیمی و رفیق چندساله‌ام در تیم ملی، رقابت کنم. با توجه به تلاشی که کرده بودم و عملکردی که داشتم، امیدوار بودم و خدا رو شکر به آن رسیدم. او در پاسخ به اینکه این جایزه حق او بود یا مسلم گفت: ما ایرانی‌ها دوست داریم جایزه را یک ایرانی ببرد. ولی در نهایت هر کسی که تلاش کرده و در رقابت است، دوست دارد خودش این جایزه را بگیرد. مسلم قبلاً این جایزه را برده بود و من هم خیلی دوست داشتم در این سن آن را کسب کنم و خوشبختانه موفق شدم. مسلم هم بازیکن بزرگی است، چه از نظر فنی و چه اخلاقی. در واقع فرقی نمی‌کرد چه کسی ببرد، ولی طبیعی است که هر کس ته دلش دوست دارد خودش برنده شود. مسلم هم همینطور بود و دوست داشت برای بار دوم برنده شود. اگر این حس رقابت نباشد، انگیزه‌ها از بین می‌رود.