به گزارش "ورزش سه"، بلینگام پس از عمل جراحی شانه‌اش به دنبال نقش...

به گزارش "ورزش سه"، بلینگام پس از عمل جراحی شانه‌اش به دنبال نقش پررنگ‌تری در رئال است، اما ژابی آلونسو احتیاط را اولویت قرار داده است. «جوابی اگر بدهم تأثیری نخواهد داشت»، این پاسخ ژابی آلونسو بود وقتی از او پرسیدند آیا اگر می‌توانست به یک هفته قبل برگردد، باز هم جود بلینگام را در دربی متروپولیتانو به میدان می‌فرستاد یا نه. در آن بازی، ژابی به ایمان خود اعتماد کرد: او به بازیکن انگلیسی، که هنوز پس از مصدومیت به ریتم لازم نرسیده بود، در یک بازی پرتنش اعتماد کرد. اما زمین حقیقت را نشان داد. بلینگام فاقد جرقه لازم بود و رئال مادرید در برابر اتلتیکو مادرید فروپاشید. این ضربه سخت بود، اما آلونسو پشت اشتباه خود پنهان نشد. او ترجیح داد با احتیاط پیش برود. در دو بازی بعدی، بلینگام از روی نیمکت بازی‌ها را شروع کرد. رویکرد تغییر کرده بود: حالا زمان احتیاط بود. آلونسو پیش از تعطیلات بازی‌های ملی توضیح داد: «با دو هفته تمرین بیشتر، او روزبه‌روز بهتر خواهد شد و برای مرحله اکتبر مهم خواهد بود. حالا این زمان را داریم چون او بخش زیادی از پیش‌فصل را از دست داد.» بلینگام به دلیل توافقی با توخل به اردوی تیم ملی دعوت نشد: «او می‌خواست بیاید، اما هنوز ریتم لازم را ندارد.» باورنکردنی در سال اول دو هفته‌ای که برای بازگشت بلینگام به سطح گروه حیاتی به نظر می‌رسد. وقتی بلینگام دو فصل پیش به رئال مادرید پیوست، نسیمی تازه بود: 23 گل، 13 پاس گل و حس برتری مداوم. او یک هافبک هجومی بود که نیازی به لمس مداوم توپ نداشت تا تأثیرگذار باشد؛ چند گام بلند، یک پاس یا یک ورود از خط دوم کافی بود تا جریان بازی را تغییر دهد. اما صفحه بازی تغییر کرد. تونی کروس رفت، امباپه آمد و با این تغییرات، تعادل تیم عوض شد. فصل گذشته، با شانه‌ای که روزبه‌روز آسیب‌دیده‌تر می‌شد و مجبور بود چند متر عقب‌تر از منطقه تأثیرگذاری‌اش بازی کند، بلینگام بخشی از تاثیر خود را از دست داد. با این حال، 15 گل و 13 پاس گل ثبت کرد، آماری قابل تحسین، اما بدون برق و درخشش سال اول. در پایان فصل، تنها سایه‌ای فرسوده و بدون اعتمادبه‌نفس خیره‌کننده سال اول روی چمن دیده می‌شد. مشکل نه در استعداد، بلکه در جایگاه او بود: او نه یک هافبک دفاعی خالص است و نه یک سازمان‌دهنده. فوتبال او وقتی خاموش می‌شود که فضایی برای حمله به محوطه جریمه نداشته باشد. به همین دلیل، پس از جام جهانی باشگاه‌ها، او تصمیم شجاعانه‌ای گرفت: عمل جراحی، که او را سه ماه از میادین دور نگه داشت. بازگشت او سریع‌تر از انتظار بود (یک ماه زودتر). مقابل المپیک مارسی به لیست تیم بازگشت و تنها چهار روز بعد، مقابل اسپانیول اولین دقایقش را بازی کرد. بازگشت او امیدوارکننده به نظر می‌رسید، تا اینکه دربی بار دیگر تردیدها را روی میز گذاشت. بلینگام که 70 دقیقه در ترکیب اصلی بود، یکی از مقصران اصلی در ناکامی رئال مادریدِ غیرقابل‌شناساییِ دوران ژابی بود. طرح ژابی برای احیای جود بلینگام نگران از دست دادن برچسب «غیرقابل‌جایگزین» است، اما کادر فنی هیچ شکی در اهمیت او ندارد. آلونسو اطمینان داد: «پس از مصدومیت، او کم‌کم بهتر می‌شود و اشتیاق زیادی برای بازی دارد. او بازیکنی کلیدی به خاطر کیفیت، گستردگی حضورش در زمین و تأثیرگذاری‌اش است. فقط زمان لازم است تا به بهترین سطح خود برسد.» حالا مأموریت مربی روشن است: جای دادن دوباره این قطعه بدون برهم زدن تعادلی که تیم در غیاب او حفظ کرده بود. با سه ستاره هجومی که در اوج هستند، برنامه این است که بلینگام در مرکز خط میانی قرار گیرد، با نقشی مشخص در شروع بازی و آزادی برای ورود از عقب و غافلگیر کردن حریفان، که قلمرو طبیعی اوست. چالش این است که حد و مرزها طوری تنظیم شوند که همه چیز روان پیش برود، بدون تداخل در مناطق یا اجبار در جا دادن او. اگر رئال مادرید بتواند با ریتم بلینگام هماهنگ شود و بلینگام با ریتم تیم، این بازیکن انگلیسی دوباره همان خواهد شد که همیشه بود: قطعه‌ای بی‌نظیر که وقتی هماهنگی خود را پیدا کند، در هر پستی جا می‌افتد.