به گزارش "ورزش سه"، ژابی آلونسو به رئال مادرید آمد تا وضعیت تیمی که...

به گزارش "ورزش سه"، ژابی آلونسو به رئال مادرید آمد تا وضعیت تیمی که راحت‌طلب شده بود را تغییر دهد. برنامه او این بود که سبک فوتبالی «مدرن» را اعمال کند، سبکی که تیم‌هایی مانند پی‌اس‌جی و بارسلونا با موفقیت از آن بهره می‌برند. این سبک شامل انضباط تاکتیکی و سازمان جمعی است که در آن هر بازیکن یک ماموریت مشخص دارد، فرقی نمی‌کند نام او روی پیراهن چیست. سبکی که آلونسو با آن تیم لورکوزن را به اوج‌های غیرقابل تصور رساند و زمینه را برای انتقال او به مادرید فراهم کرد. بازیکنان لوس شده سرمربی باسکی با موانع سختی مواجه شده است. او به تیمی رسید که کارلو آنچلوتی میراثی «سمی» به جا گذاشته بود که حذف آن دشوار است. آنچلوتی در سه سال اول نتایج بسیار خوبی گرفت زیرا بازیکنان کلیدی و ستاره‌های تیم را لوس کرده بود؛ آنها همیشه بازی می‌کردند، چه در فرم خوب، بد یا متوسط، اما با این کار حمایت رختکن را حفظ می‌کرد. آلونسو به چیز دیگری نیاز دارد و حتماً از میزان لوس شدن برخی بازیکنان در رختکن شگفت‌زده شده است. وقتی او آنها را قبل از موعد از زمین بیرون می‌کشد یا روی نیمکت می‌نشاند، آن غرورها و خودخواهی‌ها ظاهر می‌شوند و با چهره‌های ناراحت، ژست‌ها یا حتی امتناع از گرم کردن با هم‌تیمی‌ها، نارضایتی خود را نشان می‌دهند. مشکل اینجاست که این واکنش‌های منفی معمولاً با رضایت سایر بازیکنان همراه است، بر اساس مثل معروف:«وقتی دیدی ریش همسایه‌ات را می‌زنند، ریش خودت را هم مرطوب کن.» فوتبال دیگر این وضعیتی است که باید فلورنتینو پرز را نگران کند. مقاومت برخی بازیکنان در برابر از دست دادن تمرکز، هدف سرمربی را به خطر می‌اندازد و مشکلات او را چند برابر می‌کند. آلونسو علاوه بر آماده‌سازی برای بازی‌ها، انتقال ایده‌هایش به بازیکنان و اجرای آنچه روی تابلو و در ویدیوها نشان می‌دهد، باید نگران حال روحی ستاره‌های تیم هم باشد و البته جای آنها را در ترکیب پیدا کند تا در سیستم او جا بگیرند، چه از نظر فرم بدنی، ریتم بازی یا کیفیت بازی در سطح خوب باشند یا بد. فلورنتینو پرز درباره پروژه‌ای که آلونسو در حال اجرایش است تصمیم می‌گیرد و اگر غرورها و نارضایتی‌ها مانع اعمال سبک آلونسو شوند، این پروژه می‌تواند از بین برود. رئال مادرید تحت مالکیت پرز پیش از این با ستایش ستاره‌ها و تطبیق سیستم‌ها با آنها موفق بوده است، همان کاری که دل بوسکه، زیدان و آنچلوتی انجام دادند. اما فوتبال امروز تغییر کرده و این پایه‌ها را بی‌اثر کرده و زمین فوتبال را به یک تخته شطرنج تبدیل کرده است.