به گزارش "ورزش سه"، برنده توپ طلای سال گذشته به سرعت از راهروهای...

به گزارش "ورزش سه"، برنده توپ طلای سال گذشته به سرعت از راهروهای پشت‌صحنه تئاتر دو شاتله عبور داده می‌شد؛ آن هم در حالی‌که مجسمه سنگین و طلای ۱۸ عیارش را در آغوش گرفته بود و همزمان عصاهایش را محکم نگه داشته بود. رودری همیشه در انجام دو یا سه کار همزمان مهارت داشته است. او در آن راهروی کم‌نورِ این سالن چهارطبقه قرن نوزدهمی که کنار رود سن قرار دارد، اکتبر گذشته برای لحظه‌ای کوتاه با دیلی میل اسپورت صحبت کرد. غرق در احساسات بود و از تماس تلفنی سرنوشت‌ساز با پدرش در دوران نوجوانی‌اش در ویارئال می‌گفت؛ زمانی که شرایط سختی داشت و پدرش به او گفت ایمانش را از دست ندهد. او تازه داشت باور می‌کرد که به اولین هافبک دفاعی تاریخ تبدیل شده که به‌عنوان بهترین بازیکن فوتبال جهان انتخاب شده است. در عین حال، واقع‌گرایی و نگاه درونی زیادی هم داشت؛ به‌خصوص درباره مصدومیت جدی زانویش که چهار هفته پیش در دیدار لیگ برابر آرسنال رخ داده بود. او گفت:«این قطعاً مصدومیت بدی است و اولین باری در دوران حرفه‌ای‌ام است که باید روی ریکاوری تمرکز کنم و عجله‌ای برای بازگشت نداشته باشم. اشتباه است اگر فقط به خاطر عجله بخواهم زودتر برگردم.» این همان حرف‌هایی است که حالا منچسترسیتی و ستون میانی‌اش باید جدی بگیرند؛ چون واضح است که نسخه فعلی رودری فاصله زیادی با بازیکنی دارد که پیش از پارگی رباط صلیبی همچون نسیم در زمین بازی می‌کرد. پپ گواردیولا در روزهای اخیر روشن گفته که رودری دیگر نمی‌تواند در یک هفته سه بازی انجام دهد و نزدیک سطح بالای خود باشد. او در تساوی پرحادثه ۲-۲ برابر موناکو تنها یک ساعت دوام آورد. هفته گذشته رودری از درد زانو شکایت داشت و بازی مقابل برنلی را از دست داد. در بازگشت، بعد از ضربه‌ای به دنده‌هایش خیلی زود خسته شد. او حتی به‌خاطر کشیدن ممدو کولیبالی وقتی موناکو به سرعت ضدحمله زد، کارت زرد گرفت. آن ضدحمله از یک اشتباه غیرمعمول رودری شروع شد و او برای همراهی با کولیبالی تقلا می‌کرد. دو دقیقه بعد تعویض شد. با این حال، سیتی با یک معما روبه‌رو است. شکی نیست که حتی رودری نیمه‌جان هم تیم را به‌طور محسوسی بهتر می‌کند (او در بازی چهارشنبه فقط ۲ دوئل از ۹ نبرد زمینی را برد)، و دلیلش هر چه باشد، ترس حریفان، توانایی سازمان‌دهی یا درک ذاتی از جای‌گیری، چندان مهم نیست. گواردیولا باید راهی پیدا کند که نه از کم‌بازی کردن، آمادگی رودری افت کند و نه از زیاده‌روی، مصدومیتش تشدید شود. باید او را برای بازی‌های بزرگ نگه دارد، آن هم بدون اینکه سرد و خام به میدان برود. اینکه چطور می‌توان این تعادل را حفظ کرد، در حال حاضر به یک معما شبیه است. سیتی هم ادعا خواهد کرد که در سخت‌ترین هفته فصل، تمام تلاشش را کرده است. ماه گذشته رودری در هر سه بازی برابر منچستریونایتد، ناپولی و آرسنال به میدان رفت. ۷۶ دقیقه در دربی، یک ساعت برابر ناپولی و سپس تمام ۹۰ دقیقه در نبرد تدافعی برابر آرسنال. در بازی با آرسنال او در نیمه دوم بیشتر در حال راه رفتن بود و به نظر می‌رسید باید زودتر تعویض شود. شاید همان بازی فشار زیادی به او آورد. قرار بود در جام اتحادیه مقابل هادرسفیلد استراحت کند و نیکو گونزالس جای او را بگیرد. گونزالس، خرید ۵۰ میلیون پوندی ژانویه از پورتو، هنوز در حال جا افتادن در تیم است و رفته‌رفته پیشرفت می‌کند. با اینکه خطایش منجر به پنالتی دیرهنگام موناکو شد، اما پس از ورودش توانست تا حد زیادی تیم را جمع کند. با وجود مبلغ انتقال بالا، گواردیولا او را پروژه‌ای در حال پیشرفت می‌بیند و حتی پس از پیروزی مقابل هادرسفیلد، سه دقیقه در زمین و جلوی چشم هوادارانی که ورزشگاه را ترک می‌کردند، او را با حرکات دست و بدن آموزش داد؛ همان چیزی که معمولاً در زمین تمرین اختصاصی سیتی انجام می‌شود. اعتماد به گونزالس باعث می‌شود دست گواردیولا برای مدیریت رودری بازتر شود. او همچنین تأکید کرده که بعد از پارگی رباط صلیبی، حداقل یک سال زمان لازم است تا بازیکن دوباره به بهترین فرم برسد. حالا دقیقاً یک سال از آن مصدومیت گذشته است. سیتی اجازه داده خود رودری سطح آمادگی‌اش را تعیین کند. هفته گذشته در گفت‌وگویی صریح به تیم پزشکی گفت درد زانو باعث می‌شود بازی با برنلی ریسک بزرگی باشد. گواردیولا در موناکو گفت:«گام‌به‌گام پیش می‌رویم. ۹۰ دقیقه برایش خیلی زیاد بود.» او تأکید کرد تعویض رودری به دلیل مصدومیت جدید نبوده است.