به گزارش "ورزش سه"، تیم ملی والیبال ایران در حالی امروز مقابل...

به گزارش "ورزش سه"، تیم ملی والیبال ایران در حالی امروز مقابل جمهوری چک شکست خورد که همه امید داشتند برای اولین بار تاریخ‌ساز شوند و راهی مرحله نیمه‌نهایی قهرمانی جهان شوند. ایران ست اول را با اقتدار برد، اما در ست دوم ورق بازی برگشت و در نهایت با نتیجه 3 بر 1 مغلوب شد تا رؤیای صعود به جمع چهار تیم برتر از دست برود. یکی از لحظات حساس این مسابقه جایی بود که ایران 22 بر 20 پیش افتاده بود و می‌توانست کار را در ست دوم تمام کند. در این لحظه مرتضی شریفی، کاپیتان تیم ملی، در موقعیتی ایده‌آل بدون حضور مدافع، آبشاری را به اوت زد تا روند مسابقه کاملاً تغییر کند. همین اتفاق به چک فرصت بازگشت داد و عملاً سرنوشت بازی را تغییر داد. این صحنه بلافاصله بازتاب گسترده‌ای در فضای مجازی داشت. بسیاری از هواداران شریفی را سیبل انتقادات خود قرار دادند و او را مقصر اصلی شکست تیم ملی معرفی کردند. فشار روانی روی کاپیتان تیم ملی به حدی بود که طبق خبرهای رسیده از اردوی ایران در فیلیپین، شریفی پس از پایان مسابقه خود را در اتاقش حبس کرد و حاضر نشد با کسی صحبت کند. با این حال، باید منصفانه نگاه کرد. مرتضی شریفی یکی از ستاره‌های اصلی تیم ملی است و تنها دو ماه پیش در لیگ ملت‌های والیبال عملکردی درخشان داشت و همه نگاه‌ها را به خود خیره کرده بود. یک خطای فردی در جریان مسابقه نمی‌تواند ارزش‌ها و کیفیت او را زیر سؤال ببرد. والیبال ورزشی تیمی است و هیچ بازیکنی به تنهایی عامل برد یا باخت نیست. تجربه‌های گذشته نیز نشان داده که فشار بیش از حد بر روی یک بازیکن آسیب‌زننده است. میلاد عبادی‌پور، یکی از بهترین بازیکنان تاریخ ایران، سال‌ها زیر بار همین انتقادها و فشارهای روانی قرار گرفت و نتوانست در بسیاری از مواقع بهترین خودش را نشان دهد. تکرار این چرخه در مورد شریفی نه‌تنها به او بلکه به کل تیم ضربه خواهد زد. باید پذیرفت که انتقاد سازنده با تخریب تفاوت دارد. اگرچه شریفی در آن لحظه حساس مرتکب اشتباه شد، اما این دلیل نمی‌شود که همه بار شکست روی دوش او بیفتد. تیم ملی ایران نیاز به حمایت دارد، به‌ویژه در شرایطی که برای رسیدن به سطوح بالاتر والیبال جهان باید بازیکنانش از لحاظ روحی و روانی تقویت شوند. هواداران نقش مهمی در این مسیر دارند. آنها می‌توانند با حمایت به بازیکنان اعتمادبه‌نفس بدهند یا با هجمه‌های بی‌رویه تمرکز و آرامش را از آنها بگیرند. انتخاب با هواداران است که در کنار تیم بایستند یا با فشارهای بی‌جا مانع پیشرفت شوند. به طور رک و بی‌پرده باید گفت: وقت آن رسیده که فرهنگ هواداری تغییر کند. باید دست از انتخاب یک مقصر برای شکست‌ها برداشت و به بازیکنان فرصت داد در کنار موفقیت‌ها و اشتباه‌ها، تجربه کسب کنند و مسیر رشدشان را ادامه دهند. تنها در این صورت است که والیبال ایران می‌تواند در سطح جهانی حرف‌های بیشتری برای گفتن داشته باشد.