به گزارش ورزش سه، استقلال این روزها با مشکلی جدی دست‌وپنجه نرم...

به گزارش ورزش سه، استقلال این روزها با مشکلی جدی دست‌وپنجه نرم می‌کند؛ نبود ریکاردو ساپینتو روی نیمکت و کنار زمین باعث شده برنامه‌های از پیش تعیین‌شده اجرا شود، اما تغییرات لحظه‌ای و شوک‌های تاکتیکی یا روانی که باید در جریان مسابقه به تیم وارد شود، شکل نمی‌گیرد. دستورات از روی سکو با تأخیر به زمین منتقل می‌شوند و همین موضوع استقلال را در لحظات حساس دچار مشکل می‌کند؛ اتفاقی که عملاً با روح فوتبال در تضاد است، چرا که گاهی مسائل روانی و انگیزشی حتی از تاکتیک‌ها هم مهم‌تر می‌شوند. علیرضا منصوریان، سرمربی سابق استقلال، در همین باره توضیح می‌دهد: «ساپینتو روی سکو نشسته و دستش از تیم کوتاه است. وقتی سرمربی می‌خواهد تیمش را هدایت کند، ارتعاش و فرکانس صدایش همان چیزی است که بازیکنان در تمرینات به آن عادت کرده‌اند. وقتی دستیار کنار خط می‌آید، همه‌چیز متفاوت است. بازیکن یک صدا باید در گوشش باشد. کنار تیم خیلی متفاوت‌تر از سکوهاست. وقتی استقلال خوزستان در هجده قدم خودشان تجمع داشتند، خلق موقعیت از استقلال گرفته شد. خلق موقعیت کم و نبود سرمربی کنار خط روی این نتیجه تاثیر گذاشت.» این حرف‌ها از نظر فنی بی‌راه نیست. ساپینتو مربی‌ای پرشور و احساسی است و حضور پرانرژی او کنار خط معمولاً مثل یک محرک عمل می‌کند و به بازیکنان جسارت بیشتری می‌دهد، مخصوصاً در فاز هجومی. نبود چنین انرژی‌ای می‌تواند تیم را از ریتم طبیعی خارج کند. این اتفاق زمانی بیشتر نمود پیدا می‌کند که بازیکنان هرچه به دقایق پایانی نزدیک‌تر می‌شود به جای یک تصمیم واحد که از روی نیمکت به آنها منتقل شود به خلاقیت و تصمیمات فردی روی می‌آورند و نتیجه‌اش می‌شود آن چیزی که دیروز دیدیم، عصبی شدن بازیکنان و در نهایت اخراج رضاییان! استقلالی‌ها حالا به این نقطه رسیده‌اند که باید برای غیبت سرمربی پرتغالی‌شان راه‌حلی پیدا کنند. ساپینتو و کادرش نشان داده‌اند بعد از عقب افتادن از حریف، انرژی زیادی صرف بازگشت می‌کنند اما الگوی مشخصی برای این موقعیت ندارند. این مسئله می‌تواند در ادامه لیگ به یک ضعف تکرارشونده بدل شود؛ ضعفی که تنها با حضور موثرتر ساپینتو کنار خط یا پیدا کردن راهکار تاکتیکی مشخص قابل برطرف شدن است.