به گزارش "ورزش سه"، زمانی که چشمها به پیام صادقیان و سایر...

به گزارش "ورزش سه"، زمانی که چشمها به پیام صادقیان و سایر ستاره‌های نامدار بود، علی علیپور می‌درخشید. مانند آن روز گرم در مسجدسلیمان که با یک شوت دقیق دروازه نفت را گشود و تیمش را پیش انداخت. پرسپولیس قدر این درخشش را ندانست و در آخر به تساوی کفایت کرد اما این آغاز یک راه درخشان برای بازیکنی بود که هشتاد و هفت بار دیگر هم این کار را تکرار کرد. چند ماه گذشت، برانکو جای درخشان را گرفت و اسکواد تیم تغییر کرد. این بار چشمها به رامین رضاییان و مهدی طارمی و دیگر بازیکنان سرشناس بود اما اولین گل فصل را فرد دیگری به ثمر رساند. بازیکنی که این بار نه با پا بلکه با ضربه سر دروازه پدیده مشهد را فرو ریخت. اما برای علیپور تفاوتی نداشت که گل بزند یا گل بسازد یا حتی توپ قبل از پاس گل را با ضربه سر بساباند، او یک مهاجم در خدمت تیم بود. نماد بازیکنی که نسل جدید پرسپولیس به آن نیاز داشت. بازیکنی که بدون اغراق میتوانیم با واژه‌هایی نظیر فداکاری و از خودگذشتگی توصیفش کنیم. اما روزهای فداکاری به سر آمد. وقتی نامه محرومیت مهدی طارمی و بسته شدن پنجره باشگاه وارد کارتابل باشگاه شد و پادشاهی باشکوه برانکو ایوانکوویچ در خطر سقوط قرار گرفت. باید فرد دیگری می‌آمد و کفش طلا را می‌پوشید. شاید تعداد آنهایی که فکر میکردند این کفش اندازه پای علیپور است، زیاد نبود اما برای او اهمیتی هم نداشت. اولی و دومی و سومی تا اینکه نوزدهمین گل را هم به ثبت رسید، معرفی میکنیم: علی علیپور، بهترین آقای گل تاریخ باشگاه. آنالیزها شروع شد، لمس توپ کم، ضرب توپ سنگین و نرخ بالای تبدیل موقعیت به گل - تولد یک مهاجم تازه. در تیم ملی جایی برایش نبود اما پرسپولیس را برای خودش تیم ملی کرد، وقتی که با یک فرار سریع از پشت مدافعان السد یک پنالتی گرفت و آن را تبدیل به گل کرد تا پرسپولیس را برای نخستین بار در تاریخش به فینال لیگ قهرمانان آسیا برساند. هرچند که در بازی نهایی مقابل کاشیما هم یک فرصت طلایی داشت و اگر گل می‌شد، حالا نامش به عنوان سردار تیم قهرمان آسیا ثبت شده بود. برای یک مهاجم از دست دادن فرصتهایش بیشتر از گلها در خاطر می‌ماند اما نه برای هر مهاجمی. علی علیپور آنقدر گل زده که وقتی نامش بیاید 87 گل او در تاریخ باشگاه به اذهان متبادر می‌شود، عددی تاریخی و بی نظیر که این بازیکن را در رتبه سوم برترین گلزنان باشگاه قرار داده است. او حالا تنها هشت گل دیگر می‌خواهد تا از علی پروین عبور کند و به رتبه دوم برسد. البته که برای این مهاجم 29 ساله راهی دور و دراز وجود دارد و اگر همین فرم را حفظ کند، احتمالا به حوالی رکورد تاریخی فرشاد پیوس هم خواهد رسید. هشتاد و شش گل علی علیپور که تا پیش از لیگ جاری به ثمر رسید، اغلب از داخل محوطه جریمه بودند اما گلی که او در دقیقه 90+4 بازی فجر وارد دروازه این تیم کرد، چیز دیگری بود. زمانی که توپ زیر پای اوستون اورونوف است و خدا بنده از او توپ می‌خواهد، علیپور با تیزهوشی خود را به ضلع سوم مثلث تبدیل می‌کند و به پشت محوطه جریمه می‌رود، جایی که شاید برای یک مهاجم عادی، محل جایگیری و گلزنی نباشد. اما او با اعتماد به نفس در آن لحظه تصمیم می‌گیرد از هافبک تیمش توپ بخواهد و بعد با یک ضربه بغل پا، گوشه دروازه حریف را هدف بگیرد. کمتر پیش امده بود که علیپور با بغل پا گل بزند اما این بار تبحر خود را در ضربات به اصطلاح فنی هم نشان داد. جایی که آنقدر به توپ کات داد که مدافعان فجر را یکی پس از دیگری کنار بزند و دور از دستان دروازه بان جوان این تیم، تور دروازه را بلرزاند. یک بار دیگر علیپور منجی پرسپولیس می‌شود. این یک کار تکراری و به اصطلاح کسب و کار علیپور است، البته از یک مهاجم انتظار دیگری هم نمی‌رود. اما لیست مهاجمان ناکام پرسپولیس نشان می‌دهد که باید از علیپور بیشتر تعریف و تمجید بشود. شاید هوادارانش، او را یک مهاجم قدرنادیده بدانند. خصوصا اینکه با 87 گل در پرسپولیس، هرگز جایی در تیم ملی نداشته و در پرسپولیس نیز عموما زیر فشار افکار عمومی بازی کرده و جزو بازیکنان پرطرفدار باشگاه محسوب نمی‌شود. شاید با این گل وقتش رسیده باشد که به این مهاجم توجه بیشتری شود. بازیکنی که دو بار دیگر هم تا آستانه کسب عنوان کفش طلای فوتبال ایران پیش رفته بود اما حالا با عزم راسخ از هفته نخست لیگ برتر، آماده است تا به سوی قهرمانی و آقای گلی حمله کند.