هیولای واقعی بوکس از نگاه تایسون/ مردی که ۴ پلیس را ناک‌اوت...

هیولای واقعی بوکس از نگاه تایسون/ مردی که ۴ پلیس را ناک‌اوت کرد! به گزارش خبرگزاری تسنیم،مایک تایسون که در سال 1986 و تنها در 20 سالگی عنوان جوان‌ترین قهرمان تاریخ سنگین‌وزن بوکس را با شکست ترور بربیک به دست آورد، خود به عنوان یکی از مخوف‌ترین چهره‌های تاریخ بوکس شناخته می‌شود اما در یک گفت‌وگو با شکیل اونیل، اسطوره بسکتبال آمریکا، اذعان کرد که حتی او هم به اندازه سانی لیستون (Sonny Liston) ترسناک نبوده است! تایسون گفت: سانی لیستون ترسناک‌ترین مبارزی بود که تا به حال زندگی کرده. وقتی وارد شهری می‌شد، پلیس‌ها به او می‌گفتند که نمی‌توانی داخل شوی. او چهار پلیس را ناک‌اوت کرده، فک‌های آنها را شکسته و اسلحه‌های آنها را گرفته، در حالی که داشتند با باتوم به سرش می‌زدند! زندگی جنجالی و مرگ معماگونه لیستون سانی لیستون پیش از ورود به دنیای بوکس، عضو باندهای خلافکار بود و به جرم سرقت‌های مسلحانه به پنج سال زندان محکوم شد. او پس از آزادی در سال 1952، به سرعت وارد دنیای بوکس آماتور و سپس حرفه‌ای شد. لیستون در سال 1962 با شکست دادن فلوید پترسون به عنوان قهرمان سنگین‌وزن دست یافت و سال بعد نیز موفق به دفاع از عنوان خود شد. او سپس در سال 1964 با کَسیوس کلی (که بعدها به محمد علی تغییر نام داد) روبرو شد و در هر دو مبارزه شکست خورد. آخرین مبارزه رسمی او در سال 1970 برابر چاک وپنر بود؛ همان بوکسوری که الهام‌بخش شخصیت راکی بالبوآ برای سیلوستر استالونه شد. مرگ مشکوک و نظریه‌های توطئه تنها هفت ماه پس از آخرین مبارزه، جسد سانی لیستون توسط همسرش، جرالدین، در خانه‌شان در لاس‌وگاس پیدا شد. علت رسمی مرگ، نارسایی قلبی و احتقان ریوی اعلام شد اما تزریقاتی که روی بازویش دیده شد باعث گمانه‌زنی‌هایی درباره مصرف هروئین شد؛ موضوعی که با توجه به ترس لیستون از سوزن، مورد تردید قرار گرفت. برخی معتقدند که لیستون توسط مافیا کشته شده است. او ظاهراً ارتباطاتی با مافیای آمریکا و حتی برادران کری (جنایتکاران معروف بریتانیا) داشته و شایعه شده که حاضر نشده در آخرین مبارزه‌اش طبق دستور پشت پرده شکست بخورد. همین موضوع ممکن است باعث مرگ او شده باشد. سانی لیستون نه تنها یکی از قدرتمندترین بوکسورهای تاریخ بود، بلکه زندگی پر رمز و رازش همچنان الهام‌بخش داستان‌ها و نظریه‌های بی‌شماری درباره جرم، قدرت و سیاست در دنیای ورزش باقی مانده است. انتهای پیام/