به گزارش "ورزش سه"، مراسم قرعه‌کشی جام ملت‌های فوتبال زنان آسیا...

به گزارش "ورزش سه"، مراسم قرعه‌کشی جام ملت‌های فوتبال زنان آسیا ۲۰۲۶ فردا (سه‌شنبه) در سیدنی استرالیا برگزار می‌شود؛ جایی که ۱۲ تیم برتر قاره، در مهم‌ترین تورنمنت فوتبال زنان آسیا، رقبای خود را خواهند شناخت. اما این مراسم صرفاً یک قرعه‌کشی ساده نیست. برخلاف نگاه رایج در فوتبال ایران، نشست‌هایی از این دست، نقطه اتصال تیم‌هاست برای همکاری، هماهنگی دیدارهای دوستانه، انتقال تجربه، و ساختن روابط فنی که زمینه‌ساز پیشرفت واقعی در سطح ملی خواهد بود. AFC برای این دوره، نه‌تنها دعوت‌نامه رسمی ارسال کرده، بلکه تمام هزینه‌های سفر و اقامت را نیز متقبل شده تا فضا برای تعامل هر چه بیشتر فراهم شود. در همین راستا، ۹ کشور از جمله تیم‌های قدرتمند شرق و جنوب شرق آسیا، با چهره‌هایی کلیدی از جمله سرمربیان، مدیران فنی یا مسئولان ارشد وارد سیدنی شده‌اند. حتی تیم‌هایی مثل ژاپن و استرالیا با هیأت‌هایی چندنفره در این مراسم شرکت می‌کنند تا از هیچ فرصتی غافل نمانند. در این میان اما، نام ایران در لیست غایبان قرار گرفته؛ نه سرمربی، نه مدیر تیم و نه حتی نماینده‌ای رسمی از فدراسیون در مراسم حاضر نیست. تنها گزینه‌ای که در نظر گرفته شده، حضور «آنلاین» در قرعه‌کشی است؛ حضوری که عملاً بی‌اثر خواهد بود. غیبت فقط یک «اتفاق» نیست؛ یک آسیب ساختاری‌ستفوتبال زنان ایران سال‌هاست با چالش بزرگی به نام نبود بازی‌های تدارکاتی بین‌المللی مواجه است. معمولاً تیم ملی با تمرینات داخلی و اردوهای تکراری پا به رقابت‌ها می‌گذارد و تجربه بین‌المللی لازم را ندارد.به‌عنوان نمونه، طی ماه‌های گذشته فقط دو بازی دوستانه مقابل عراق برگزار شده، درحالی‌که رقبای آسیایی در همین بازه بین ۸ تا ۱۵ مسابقه بین‌المللی در تقویم خود گنجانده‌اند. چنین عقب‌ماندگی‌ای یک‌شبه جبران نمی‌شود، اما دقیقاً در مراسم‌هایی مثل قرعه‌کشی سیدنی، تیم‌های حرفه‌ای از فرصت استفاده می‌کنند تا با دیگر کشورها وارد تعامل شوند، بازی دوستانه تنظیم کنند یا برای تورنمنت مشترک برنامه‌ریزی نمایند. غیبت ایران در چنین موقعیتی، یعنی جا ماندن از قطار رشد. حالا یا هیچ‌وقت؟ فرصت تاریخی ایران برای جهانی شدنهمه این اتفاقات در حالی‌ است که شرایط تاریخی برای فوتبال زنان ایران فراهم شده. با افزایش سهمیه‌های آسیایی در جام جهانی ۲۰۲۷ (۶ تیم مستقیم + ۲ تیم پلی‌آف)، حالا تیم ایران اگر در جام ملت‌ها عملکرد خوبی داشته باشد، واقعاً شانس صعود به جام جهانی را خواهد داشت؛ رؤیایی که تا همین چند سال پیش دور از دسترس بود. اما در بزنگاهی چنین حساس، نبود نماینده ایران در نشست‌های حیاتی، نشانه‌ای از کم‌توجهی ساختاری است؛ انگار نه کسی می‌خواهد دیده شود، نه کسی برای دیده شدن تلاش می‌کند. وقتی وعده‌ها روی کاغذ می‌ماند…در ماه‌های گذشته، بارها از زبان رئیس فدراسیون و نایب‌رئیس زنان، شعارهایی درباره «اهمیت فوتبال زنان» شنیده شده. اما وقتی تیم ملی در اولین گام بین‌المللی‌اش چنین منفعلانه ظاهر می‌شود، فاصله میان آن وعده‌ها و عملکرد واقعی، به‌وضوح آشکار می‌شود. در حالی که فوتبال زنان ایران بیش از هر زمان دیگری به برنامه‌ریزی، ارتباط، تجربه و تعامل نیاز دارد، این بی‌توجهی می‌تواند آینده تیم ملی را به حاشیه ببرد. بازی‌های بزرگ، با غیبت در صحنه‌های مهم ساخته نمی‌شوند...