به گزارش "ورزش سه"، روز گذشته علی نظری جویباری، مدیرعامل باشگاه...

به گزارش "ورزش سه"، روز گذشته علی نظری جویباری، مدیرعامل باشگاه استقلال، در برنامه ورزش و مردم حاضر شد تا به سؤالات مجری و البته هواداران پاسخ دهد. در بخشی از برنامه، مهدی شریفی مجری برنامه، سؤالات پرتکرار و مهمی را که از سوی طرفداران استقلال مطرح شده بود با مدیرعامل این باشگاه در میان گذاشت. موضوعاتی همچون وضعیت سید حسین حسینی، تعیین سرپرست تیم و نحوه جذب بازیکنان جدید، در این بخش مطرح شدند، اما شاید جالب‌ترین و در عین حال قابل تأمل‌ترین پرسش، به انتخاب سخنگوی باشگاه استقلال بازمی‌گشت؛ مسئله‌ای که در هفته‌های اخیر حاشیه‌ساز و محل بحث جدی در میان خبرنگاران، اهالی رسانه و حتی بخشی از بدنه هواداری باشگاه بوده است. یکی از هواداران در این سؤال، به‌درستی پرسیده بود که چرا و با چه منطقی ساعده سیما به عنوان سخنگوی باشگاه استقلال منصوب شده؛ شخصی که نه‌تنها هیچ سابقه حرفه‌ای در فوتبال ندارد، بلکه در ارتباط با رسانه‌ها نیز بارها رفتارهایی از خود نشان داده که به دور از شأن سخنگوی یک باشگاه بزرگ بوده است. انتقاد اصلی اینجا است که باشگاهی در حد و اندازه استقلال، که میلیون‌ها هوادار دارد و همواره زیر ذره‌بین رسانه‌هاست، چگونه می‌تواند مسئولیتی تا این حد مهم را به فردی واگذار کند که نه با محیط فوتبال آشناست و نه توانایی حرفه‌ای در برقراری ارتباط مؤثر و شفاف با خبرنگاران دارد. از نشست معارفه ساپینتو تا نشست‌های خبری روتین، عملکرد سخنگوی فعلی استقلال نه‌تنها حرفه‌ای نبوده، بلکه گاهی رنگ و بویی از تحقیر رسانه‌ها به خود گرفته است. پاسخ‌های از بالا به پایین، میمیک‌های چهره همراه با نوعی غرور زننده و انتخاب گزینشی رسانه‌ها برای طرح سؤال، همه و همه نشانه‌هایی از فقدان درک نقش و جایگاه یک سخنگو هستند. فردی که باید پل ارتباطی بین باشگاه و هواداران باشد، حالا به دیواری بلند میان آن‌ها تبدیل شده است. خواندن متن از روی برگه، ترک ناگهانی محل نشست، و نادیده گرفتن سوالات خبرنگاران، چیزی جز توهین به مخاطبان فهیم و فوتبال‌فهم استقلال نیست. این در حالی است که باشگاه استقلال با حسن نیتی قابل ستایش تلاش کرده تا از حضور یک بانو در سطح مدیریتی استفاده کند، اما آیا چنین موقعیتی نباید با دقت و ظرافت بیشتری انتخاب می‌شد؟ جایگاه سخنگویی، نه یک فرصت آزمایشی برای افراد غیرحرفه‌ای، بلکه یکی از حیاتی‌ترین نقش‌ها در ساختار رسانه‌ای باشگاه است. استقلالی‌ها امروز بیش از هر زمان دیگری به شفاف‌سازی، پاسخگویی، و تعامل حرفه‌ای با رسانه‌ها نیاز دارند، نه به فردی که خود را برتر از پرسش‌ها بداند و خبرنگاران را با نگاهی تحقیرآمیز بدرقه کند. در جامعه‌ای که فوتبال آن یکی از اصلی‌ترین دل‌خوشی‌های مردم است، بی‌اعتنایی به رسانه‌ها و رفتارهای مغرورانه از سوی سخنگوی باشگاه، نه تنها کمکی به حل مشکلات نمی‌کند، بلکه فقط شکاف میان باشگاه و بدنه هواداری را عمیق‌تر می‌کند. از باشگاه استقلال انتظار می‌رود که با بازنگری در این انتخاب، شأن و جایگاه رسانه‌ها را به رسمیت بشناسد و فردی را بر این صندلی بنشاند که از دانش، سواد رسانه‌ای، و البته فروتنی لازم در هر شرایطی برخوردار باشد. اگر قرار است باشگاه استقلال در مسیر حرفه‌ای‌گری و پیشرفت گام بردارد، باید از سطح ظاهرگرایی و روابط فردی عبور کرده و مسئولیت‌های مهم را به افراد شایسته بسپارد. سخنگویی باشگاهی چون استقلال، جایی برای آزمون و خطا نیست.