به گزارش "ورزش سه"، آنها پیش از هر بازی یک عادت جالب دارند. انگار پل...

به گزارش "ورزش سه"، آنها پیش از هر بازی یک عادت جالب دارند. انگار پل نیومن (بوچ کسیدی) و رابرت ردفورد (ساندنس کید) در فیلم «دو مرد و یک سرنوشت» باشند. در میامی، شارلوت و فیلادلفیا، با هم به استادیوم می‌رسند و در هر شهر، پیش از گرم کردن، عادتی مشترک دارند: گفت‌وگویی طولانی در میانه زمین، تنها آن دو و غرق در لحظه. رازهایی که میان تشویق‌های تماشاگران، هرگاه دوربین‌های تلویزیونی رویشان زوم می‌کند، رد و بدل می‌شود. در نیمکت نیز کنار هم‌ هستند. در تمرینات مجموعه گاردنز نورت دیستریکت، باهم در فعالیت‌ها شرکت می‌کنند. متحد تا پایان. وضعیت این دو در سفر تیم به آمریکای شمالی خاص است. مودریچ، که 24 می در برنابئو برابر رئال سوسیداد رسماً خداحافظی کرد و تجلیل احساسی هواداران را دریافت نمود، همچنان مورد اخترام است، گویی تور خداحافظی یک ستاره موسیقی باشد.گرچه ژابی آلونسو کمتر به او فرصت بازی داده، حضورش جشنی ویژه است. هواداران با پلاکاردها در ورودی رختکن‌ها جمع می‌شوند؛ یکی در ورزشگاه لینکلن فایننشال فیلد فیلادلفیا به سه زبان اسپانیایی، انگلیسی و کرواتی از او تشکر کرد. برخی حتی پیراهن شطرنجی شماره 10 کرواسی به تن دارند. داستان لوکاس اما متفاوت است. جدایی‌اش قطعی است و قراردادش تنها برای این تورنمنت تمدید شد، بدون بیانیه یا تجلیل رسمی.خداحافظی او پس از جام به‌صورت رسمی اعلام می‌شود، اما این ابهام، احساسات بازی آخر برابر سوسیداد را کمرنگ کرد، هرچند هم‌تیمی‌هایش با همبستگی آشکار از او حمایت کردند، زیرا همه می‌دانستند که آن بازی، پایان کارش در برنابئو بود. این وضعیت مبهم در این سوی اقیانوس هم حس می‌شود، جایی که شاید کمتر به اخبار مدافع گالیسیایی توجه شده است.لوکاس در آمریکا تقریباً بازی نکرده (تنها 25 دقیقه برابر الهلال) و مودریچ کمی بیشتر (59 دقیقه در سه بازی). آینده‌شان هنوز نامعلوم است. بخش روسونری شهر میلان برای آخرین رقص لوکا لحظه‌شماری می‌کند؛ لوکاس اما با آرامش پیش می‌رود و فعلاً پیشنهادهای عربی (قطر و عربستان) در برنامه‌اش نیست. گام نخست، وداع است.