به گزارش "ورزش سه"، لامین یامال به مناسبت دیدار نیمه‌نهایی لیگ...

به گزارش "ورزش سه"، لامین یامال به مناسبت دیدار نیمه‌نهایی لیگ ملت‌های اروپا میان اسپانیا و فرانسه، در برنامه «ال لارگرو» شرکت کرد. ستاره ۱۷ ساله باشگاه بارسلونا و تیم ملی اسپانیا در این گفت‌وگو درباره موضوعات مختلفی صحبت کرد. زندگی‌ات در مدت‌زمانی بسیار کوتاه دستخوش تغییرات شده است. پیشرفت قابل توجهی در ماه‌های اخیر داشته‌ای. بله، اما این تغییرات مثبت بوده‌اند. معتقدم دوران حرفه‌ای من تاکنون همراه با جرقه‌هایی زیاد و تغییراتی بسیار بزرگ بوده است. از پیش از حضور در رقابت‌های یورو، یک تغییر اساسی را تجربه کردم و در ماه‌های اخیر نیز تحولات بزرگی رخ داده است. با این حال، از هر آن‌چه که برایم رخ داده، بسیار خوشحالم. خودت متوجه این تغییرات هستی، درست است؟ بله، بسیار محسوس‌اند. به‌ویژه با توجه به سنم، آن‌ها را بیشتر حس می‌کنم. در ابتدا، مانند کودکی بودم؛ اما اکنون تنها مادرم است که من را هنوز کودک می‌بیند. بنابراین، بله، این تغییرات را کاملاً احساس می‌کنم. اکنون یک مرد هستی، گرچه مردی ۱۷ ساله. آیا در شرایطی مانند وضعیت تو، فرد پیش از موعد به بلوغ می‌رسد؟ بله، در نهایت این روندی طبیعی است که برایت اتفاق می‌افتد. زمانی که با بازیکنانی بزرگ‌تر بازی می‌کنی، وارد رختکن مردان می‌شوی، نه کودکان. همین مسئله موجب بلوغ زودهنگام تو می‌شود. روندی طبیعی است و به آن افتخار می‌کنم. در این فرایند، آیا فکر می‌کنی لامین یامال به کسی نیاز دارد که به او مشاوره بدهد و کمک کند تا روی زمین بماند؟ یا خودت توانسته‌ای این موضوع را تا به امروز به خوبی مدیریت کنی و نیازی به توصیه‌ بیشتری نداری؟ فکر می‌کنم این مسئله از همان ابتدا در مسیر من وجود داشته است. اینطور نیست که اکنون نیاز به دریافت توصیه داشته باشم. والدینم از ابتدا من را به‌گونه‌ای تربیت کرده‌اند که بدانم چه چیزی خوب است و چه چیزی نه. تلاش می‌کنم آن‌چه را درست است انجام دهم. بدیهی است که هنوز نوجوانم و گاهی دچار اشتباه می‌شوم، اما همواره در پی آن هستم که مطابق صحبت‌های والدینم رفتار کنم و به توصیه‌های آنان و همچنین هم‌تیمی‌هایم، چه در باشگاه و چه در تیم ملی، توجه کنم. پیش از آغاز این مصاحبه چند پیراهنت را امضا کردی و دوست داشتیم بیشتر نیز می‌آوردیم، اما به ما گفته شد که دیگر پیراهنی از لامین یامال باقی نمانده... برای دوستانم نیز زمانی که می‌خواهند برای دیگران خرید کنند، همین اتفاق می‌افتد. همیشه به من می‌گویند که آیا خودم پیراهنی دارم، اما من هم ندارم؛ چراکه آن‌ها را پس از مسابقات با دیگر بازیکنان تعویض می‌کنم. دوستانم را به بارسلونا فرستاده‌ام تا شاید بتوانند پیراهنی پیدا کنند. این اتفاقی شگفت‌انگیز است، اینطور نیست؟ خب، بد نیست. سال آینده با شماره ۱۰، درست است؟ خیر، فعلاً شماره ۱۹ را در اختیار دارم. فعلاً؟ خیر، شماره ۱۹ را دارم؛ عددی است که بسیار دوستش دارم، برایم بسیار خوش‌یمن بوده است. برای آن احترام زیادی قائلم. در نهایت، در مسابقات یورو نیز مردم با این شماره من را به خاطر آوردند و همه‌ چیز برایم به خوبی پیش رفت. اکنون هم در بارسلونا با این شماره عملکرد خوبی داشته‌ام. بنابراین تا زمانی که به من گفته نشود باید آن را تغییر دهم، با همان ادامه خواهم داد. اما اگر شماره ۱۰ آزاد شود، آیا علاقه‌مندی آن را بپوشی یا احساس می‌کنی باری بر دوشت می‌گذارد؟ نه، همان‌گونه است که ممکن است کسی بگوید شماره ۱۹ نیز بار خاصی دارد. در نهایت، شماره پشت پیراهن فقط یک شماره است. زمانی که مقابل دروازه شوت می‌زنم، به شماره‌ پیراهنم فکر نخواهم کرد. بنابراین، صرف‌نظر از شماره‌ای که می‌پوشم، از بازی در باشگاهی که دوستش دارم بسیار خوشحال خواهم بود. فعلاً این شماره در اختیار آنسو فاتی است؛ بازیکنی بزرگ که این شماره کاملاً برازنده‌ اوست. چرا به شماره ۱۹ علاقه داری؟ نمی‌دانم. فکر می‌کنم به این دلیل که در نهایت نیکو به کریستیانو علاقه‌ زیادی دارد و من به مسی. کریستیانو شماره ۱۷ را داشت و مسی شماره ۱۹ را. پیش از مسابقات یورو، شماره‌های ۷، ۱۰ و ۱۱ آزاد نبودند؛ بنابراین فقط همین شماره باقی مانده بود و برایمان خوش‌یمن شد و به خوبی جلو رفت. آیا متوجه شده‌ای که نگاه رقیبان نیز نسبت به تو تغییر کرده است؟ بله، متوجهش هستم. مثلاً وقتی در بارسلونا هستم، با دوستی قرار می‌گذارم، سوار تاکسی می‌شویم و پیراهن خودم را می‌بینم. این چیز معمولی‌ای نیست؛ قبلاً هیچوقت ندیده بودم بازیکنی ۱۷ ساله چنین وضعیتی داشته باشد. با این حال سعی می‌کنم زیاد به آن فکر نکنم. با خودم می‌گویم که در نهایت، من بازیکنی هستم که در بارسا بازی می‌کند و از نظر رسانه‌ای، به‌ نظرم بارسا بیشترین هوادار را در دنیا دارد. سعی می‌کنم این موضوع را در درون قلبم نگه دارم، نه در ذهنم. ولی خب، از آن بسیار خوشحالم. وقتی برای تمرین به لاس‌روساس می‌آیم و می‌بینم که یکی از محبوب‌ترین نام‌ها در آن‌جا هستم، چیزی است که برایم بسیار لذتبخش است. مادرم همیشه به من می‌گوید که باید به خودم افتخار کنم. ولی من سعی می‌کنم فقط به فوتبال فکر کنم. در نهایت، هرچه بهتر بازی کنم، افراد بیشتری پیراهنم را خواهند پوشید. سال آینده جام جهانی برگزار می‌شود. آیا خودت را با یک ستاره‌ دوم روی سینه‌ات تصور می‌کنی؟ بله. به نیکو گفتم: اگر با هم بازی نکنیم، امیدوارم تنها جامی که در سال آینده می‌برد، جام جهانی باشد. امیدوارم که این اتفاق بیفتد. به‌ نظرم تیم ملی ما توانایی قهرمانی در جام جهانی را دارد. همیشه گفته‌ام که ما صرفاً برای بازی کردن به زمین نمی‌رویم، بلکه برای پیروزی بازی می‌کنیم. فکر می‌کنم بازیکنانی در سطح جهانی داریم که می‌توانند در جام جهانی رقابت کنند و تا فینال پیش بروند. تمام تلاشم را خواهم کرد. انگار هنوز در دلت مانده که با نیکو هم‌تیمی نشدی، درست است؟ نه، ولی همینقدر هم کافی‌ست. واقعاً خیلی خوب بازی کردیم. اگر این‌طور نبود، ناراحت می‌شدم. اکنون نوبت تیم ملی‌ است؛ مقابل فرانسه بازی دارید. تیمی آماده و مدعی قهرمانی در جهان. آیا در رختکن درباره‌ی این چیزها صحبت می‌کنید؟ خب، مرحله‌ به‌ مرحله جلو می‌رویم. فکر می‌کنم وقتی رقابت‌های یورو شروع شد، واقعاً کسی ما را مدعی قهرمانی نمی‌دانست. این چیزی بود که همه می‌دانستند. اما خود ما از درون باور داشتیم که می‌توانیم قهرمان شویم. حالا که دیگر تیم‌ها نیز ما را مثل اسپانیای قهرمان گذشته می‌بینند، باید باز هم مرحله به مرحله پیش برویم، خوب بازی کنیم، همدل و متحد باشیم. فکر می‌کنم آن‌وقت همه چیز خوب پیش خواهد رفت. خیلی‌ها معتقدند که در آینده‌ نزدیک باید بیشتر در وسط بازی کنی. خودت اینطور فکر می‌کنی؟ فکر می‌کنم بازی‌ها را همیشه از پست وینگر شروع خواهم کرد؛ چون آن مهارت موفقیت در دوئل‌های یک‌ در‌ بر‌ابر یک را دارم که در میانه‌ میدان چندان به چشم نمی‌آید. ولی بله، درست است که با گذر زمان می‌توانم بیشتر در وسط بازی کنم. اما فکر می‌کنم نقطه‌ شروع همیشه از کنار زمین خواهد بود و سپس به وسط خواهم آمد. در نهایت، با توجه به سبک بازی‌ام، هرچه بیشتر در وسط باشم، بازیکنان بیشتری مقابلم خواهند بود. اما وقتی از کناره‌ها می‌آیم، نمی‌توانند آنطور دنبال من بیایند. همیشه از بیرون شروع می‌کنم، ولی درست است که کم‌کم دارم در وسط هم بیشتر نقش‌آفرینی می‌کنم. رابرت لواندوفسکی چه کمکی به تو کرده؟ خیلی پیشرفت کرده‌ام. در ابتدا که به تیم اصلی آمدم، فقط یک بازیکن آکادمی بودم. رابطه‌مان آن موقع با حالا کاملاً فرق دارد. حالا تقریباً هر هفته با هم بازی می‌کنیم، همیشه با هم تمرین می‌کنیم، کنار هم هستیم. رابطه‌مان حالا خیلی خوب است. چندین بار هم بیرون از زمین با هم قرار گذاشته‌ایم. حتی شاید در تعطیلات همدیگر را ببینیم. او در دنیای فوتبال یک اسطوره است. تمام اعضای رختکن به او احترام می‌گذارند. بنابراین، رابطه‌ ما بسیار خوب است و طبیعی‌ است که روز به‌ روز بهتر شده است. قهرمان لیگ و کوپا شدید، تا آستانه‌ی فینال لیگ قهرمانان پیش رفتید و هر چهار ال‌کلاسیکو را از رئال مادرید بردید. این اصلاً کار ساده‌ای نیست. آیا این بردهای پیاپی برابر مادرید مثل یک قهرمانی دیگر است؟ نه، نه. من همیشه می‌گویم که در ال‌کلاسیکوها، اهمیتی ندارد چه تیمی وضعیت بهتری دارد، چون همه چیز به همان بازی بستگی دارد. بنابراین، اینکه چهار بار رئال مادرید را شکست دادیم عالی‌ است، ولی این هدف ما نیست و نباید آن را مثل یک جام ببینیم. واقعیت این است که تیمی که قهرمان لیگ می‌شود، الزاماً همان تیمی نیست که ال‌کلاسیکوها را برده. ما قهرمان لیگ شدیم چون بازی‌هایی را که برای خیلی‌ها مهم نبود، نباختیم. بنابراین، مهم‌ترین چیز حفظ سطحی ثابت در طول فصل است و همین است که برایت جام می‌آورد. فکر می‌کنم پیروزی در سوپرجام، نه فقط به‌ خاطر خود جام، بلکه به این خاطر مهم بود که در آن مقطع از فصل، می‌توانی به یک مسیر صعودی یا نزولی بروی، چون دقیقاً در آغاز سال است. بنابراین، آن بازی خیلی مهم بود و واقعاً از آن لذت بردیم.