به گزارش "ورزش سه"، لائوتارو مارتینز کاپیتان شجاع اینتر است. در...

به گزارش "ورزش سه"، لائوتارو مارتینز کاپیتان شجاع اینتر است. در بازی رفت نیمه‌ نهایی برابر بارسلونا دچار کشیدگی عضلانی شد، مصدومیتی که به‌ گفته‌ پزشکان، او را دست‌کم سه تا چهار هفته از میادین دور نگه می‌داشت. اما او تنها شش روز بعد بازگشت. در بازی برگشت گل زد و یک پنالتی گرفت تا اینتر را برای دومین بار در سه سال اخیر به فینال لیگ قهرمانان برساند. «آماده‌ بازی نبودم. در خانه گریه می‌کردم. مادرم نمی‌خواست در این بازی شرکت کنم.» این را خودش می‌گوید که حتی به نزدیکانش اعتراف کرده بود: «می‌دانم درد دارد اما مهم نیست. ریسک می‌کنم، باند می‌بندم و برای جنگ می‌روم.» اینتر برابر پاری‌ سن‌ ژرمن بیش از هر زمان دیگری به او نیاز دارد. ایوان زامورانو به مارکا گفت: «او رهبر این تیم است. به‌ خاطر روحیه‌اش، رهبری‌اش، اخلاق کاری‌اش و نقشش به‌ عنوان کاپیتان... اگر اینتر می‌خواهد قهرمان شود، به او نیاز دارد.» آمارش گویای همه چیز است: او با ۹ گل با کرسپو به‌ عنوان بهترین گلزن اینتر در یک فصل لیگ قهرمانان برابری کرده و حتی ساندرو ماتزولا (۱۷ گل) را نیز پشت‌سر گذاشته و حالا بهترین گلزن تاریخ اینتر در لیگ قهرمانان اروپاست. خودش گفت: «غرور اولین کلمه‌ای است که به ذهنم می‌رسد.» لائوتارو ۲۱ گل زده و هنوز هم می‌خواهد گل بزند. گرند اسلم شخصی با آرژانتین هر آنچه ممکن بوده را برده است: یک جام جهانی، دو کوپا آمه‌ریکا و یک فینالیسیما. و با اینتر؟ تقریباً همه‌ چیز: دو قهرمانی سری آ، دو جام حذفی و سه سوپرجام ایتالیا. در گفت‌وگو با یونیورسو والدانو می‌گوید: «در سال‌های اخیر خیلی جام گرفتیم که تیم کم داشت. وقتی آمدم، فکرش را هم نمی‌کردم چنین لحظاتی را تجربه کنم.» او همچنین بهترین گلزن خارجی تاریخ اینتر با ۱۵۱ گل در ۳۳۰ بازی است و در رده‌ ششم جدول بهترین گلزنان تمام دوران این باشگاه قرار دارد، گرچه هنوز فاصله‌ زیادی با جوزپه مه‌آتزا‌ی افسانه‌ای و رکورد ۲۸۷ گل دارد. با این حال، وسواس او چیز دیگری است: سلطه در اروپا. مخصوصاً بعد از دو شکست در فینال‌ها که برابر سویا در ۲۰۲۰ (لیگ اروپا) و برابر منچسترسیتی در ۲۰۲۳ (لیگ قهرمانان) رقم خورد. او می‌گوید: «رسیدن به دو فینال در سه سال، پیش‌ از این حتی تصورش هم سخت بود. از بچگی، همیشه رؤیای بازی و قهرمانی در جام جهانی را داشتی و همین‌طور لیگ قهرمانان. فقط همین یکی مانده است، امیدوارم به آن برسم.» قهرمانی در لیگ قهرمانان می‌تواند هیجان برای اهدای توپ طلا به او را به اوج برساند. اما خودش تاکید دارد: «همیشه گفته‌ام که جوایز فردی اولویت ندارند. اصلاً به توپ طلا فکر نمی‌کنم. هدف اصلی، لیگ قهرمانانی است که این باشگاه ۱۵ سال است منتظرش مانده است.» میلانی دیگر «به‌ عنوان یک بچه وارد اینتر شدم اما باشگاه از همان اول با من مثل یک میلانی رفتار کرد. حالا هم سعی می‌کنم با دادن ۱۱۰ درصد توانم در زمین، این محبت را جبران کنم.» او ابتدا با اتلتیکو قرارداد بسته بود اما در نهایت در سال ۲۰۱۸ از راسینگ آرژانتین و با مبلغ ۲۵ میلیون یورو به اینتر پیوست. داستانی جالب لائوتارو امروز مرتب گل می‌زند اما در کودکی تلاشش بر جلوگیری از گل‌ها بود. در گفت‌وگو با والدانو اظهار داشت: «پست من دفاع وسط بود. عاشق این بودم که شیرجه بزنم و توپ را از خط دروازه دور کنم.» ماریو اسکار، پدرش، هم بازیکن فوتبال بود، مثل پدربزرگش. او همچنین با افتخار از مادربزرگش به نام لوییزا یاد می‌کند که اولین زن فوتبالیست باهیا بلانکا بود. برادرش نیز در لیگ بسکتبال آرژانتین بازی می‌کند. راه برای او آسان نبود. باشگاه بوکاجونیورز در ۱۲ سالگی او را رد کرد: «گفتند توان، سرعت و قدرت نداری...» اما حالا احتمال حسرت این تصمیم را می‌خورند. تنها یک فینال، لائوتارو را از تکمیل «گرند اسلم» شخصی و نوشتن نامش در فهرست نامزدهای توپ طلا جدا کرده است. باید دید چه می‌شود... منبع: مارکا