به گزارش "ورزش سه"، کارلو آنچلوتی کم‌کم دارد با زندگی جدیدش خو...

به گزارش "ورزش سه"، کارلو آنچلوتی کم‌کم دارد با زندگی جدیدش خو می‌گیرد. از مادرید به ریودوژانیرو که در طول مدت قرارداد یک‌ساله‌اش با تیم ملی برزیل مقر اصلی او خواهد بود. همه‌ چیز تحت کنترل است و او در حال یاد گرفتن سبک زندگی روزمره در مقصد جدیدش است. قدم‌زدن در لافینکا یا کاسا د کامپو باز هم پیش خواهد آمد، اما حالا محیط اطرافش متفاوت است و باید هر قدمش را با دقت بردارد، به‌ ویژه از لحاظ امنیتی و البته چون برزیل کشوری است که فوتبال در آن یکی از اصلی‌ترین هیجانات زندگی است. او با خودروی زرهی و چهار محافظ امنیتی که همیشه همراهش هستند جابجا می‌شود؛ چیزی که توجه زیادی جلب کرده اما به او کمک کرده تا از نزدیک حس کند که زندگی در کشور جدیدش چطور است. او اولین حضورش را با تماشای یک بازی از رقابت‌های کوپا لیبرتادورس تجربه کرد، و از نزدیک فهمید که ترافیک ریودوژانیرو و فضای پرشور و هیجان استادیوم‌های آن چگونه است. محل سکونت او در منطقه بارادا تیجوکا خواهد بود، اما این جابه‌جایی پس از پایان بازی‌های مقدماتی خواهد بود؛ بازی‌هایی که هدف اصلی‌اش در آن‌ها تضمین حضور برزیل در جام جهانی آمریکا است. او می‌گوید: «همیشه مجذوب برزیل بودم، به‌خاطر فوتبالش، مردمش، و حالا اینجا هستم.» او میان دو تصمیم قرار گرفته، اما مطمئن است که این انتخاب، بهترین تصمیم برای همه طرف‌ها بوده است. در واقع، عصر پنج‌شنبه به مرکز تمرینی «گرانجا کوماری» در ترسوپولیس رفت که محل اردوی برزیل است، هرچند برای این بازی‌ها اردو در سائوپائولو برگزار خواهد شد. او در همین حین مصاحبه مفصلی هم انجام داد و درباره مسائل مختلفی صحبت کرد. چرا برزیل؟ این انتخاب آسان است. برزیل بهترین تیم ملی دنیاست. این را من نمی‌گویم، پنج ستاره روی پیراهنشان می‌گوید. هیچ تیم ملی دیگری به سطح آن‌ها نمی‌رسد. حالا من وظیفه دارم ستاره ششم را بیاورم. ایتالیا؟ الان مربی‌اش یکی از دوستان خوب من است، اسپالتی که مربی بسیار بزرگی است. به من پیشنهاد ندادند، اما برزیل مدتی پیش این کار را کرد. شرایط الان مهیا شده و من با تمام وجود این چالش را پذیرفته‌ام که جام جهانی ششم را برای برزیل به ارمغان بیاورم. ولی برای این کار، نیاز داریم که کل کشور پشت تیم ملی باشد. تفاوت بین این موقعیت و زمانی که دو سال پیش برزیل سراغتان آمد، چیست؟ همیشه حقیقت را گفته‌ام. اولویت من در تمام این مدت رئال مادرید بوده است. در اولین تماس، باشگاه قرارداد جدیدی به من پیشنهاد داد و هیچ‌ شکی در کار نبود. همیشه گفته‌ام تا زمانی که بتوانم، در رئال می‌مانم. پس چه شد که حالا به‌جای اینکه در والدبباس مشغول آماده‌سازی تیم برای جام باشگاه‌های جهان باشید، در حال آماده‌سازی تیم ملی برزیل برای راه‌یابی به جام جهانی هستید؟ نتایج آن‌طور که انتظار داشتیم نبود. بازی تیم هم خوب نبود. وقتش رسیده بود کاری کنیم. بعد از حذف مقابل آرسنال نشستیم و صحبت کردیم و به این نتیجه رسیدیم. چیزی بود که انتظارش می‌رفت. تیم خوب نبود و همه فهمیدیم که بهترین راه، این است که رئال دنبال مسیر خودش برود و من به برزیل فکر کنم. قبل از آن همه راهی را امتحان کردید، حتی به بازیکنان ویدئو نشان دادید… منطقی است. فوتبال امروز بیشتر شبیه یک خانواده شده، همه باید با هم همراه باشند. رئال مادرید نمونه‌ خوبی از این است. تیم‌ها دوران خوب و بد دارند و من همیشه به عبور از سختی‌ها اعتقاد داشتم. اخیراً از خانواده و حمایت مردم برزیل برای رسیدن به قهرمانی ششم گفتید. تیم ملی با باشگاه فرق دارد. من قبلاً در کنار ساکی در تیم ملی تجربه داشتم و همیشه دلم می‌خواست این فرصت را داشته باشم. برزیل باید پشت تیم ملی‌اش باشد، بازیکنان باید حمایت را حس کنند، باید فروتن باشند و کنار هم باشند. بدون فروتنی کاری از پیش نمی‌رود. جام جهانی با هر عنوان باشگاهی فرق دارد. این یک احساس است، با یک کشور پشت سرش و همین همیشه برایم جذاب بود. آمده‌ام تا بار دیگر برزیل را قهرمان کنم، این مسئولیت را قبول کرده‌ام و مطمئنم که می‌توانیم به آن برسیم. همین رمز موفقیت شما در رئال مادرید هم بود. قطعاً. باید خوب بازی کرد و برد، اما ساده‌ترین راه، بازی در تیمی است که یکدیگر را بفهمند و در آن فروتنی اصل اول باشد و همیشه همراه تیم باشد. همیشه گفته‌اید در رئال خوشحال بوده‌اید و آن را بهترین جای ممکن برای کار می‌دانستید. و دوباره می‌گویم، هرچند بار که لازم باشد. از هیچ‌ چیز پشیمان نیستم. از روز اول تا آخر لذت بردم. البته روز آخر نه خیلی. چرا برزیل را خاص می‌دانید؟ همیشه فوتبال برزیل را دنبال کرده‌ام. آن‌ها اولین بازیکنانی بودند که به اروپا آمدند و کیفیت‌شان مشخص می‌کرد که تیم‌ها چه توانایی‌هایی دارند. من با خیلی از آن‌ها تعامل داشته‌ام، مربی خیلی‌ها بوده‌ام، از همه چیزهایی یاد گرفته‌ام. بازیکنانی مثل رونالدو، کافو، کاکا و حالا هم بازیکنان برزیلی رئال. فوتبال برزیل متفاوت است و تیم ملی باید دوباره همین ویژگی را داشته باشد. و آن مدلی که شما می‌خواهید برای برزیل پیاده کنید، همین است، درست است؟ برزیل من قرار است مثل رئال مادرید بازی کند، اما نه رئال مادرید امسال، بلکه رئال مادرید پارسال. این همان چیزی است که من می‌خواهم. مراسم خداحافظی شما واقعا باشکوه بود؛ طوری که تا مدت‌ها در خاطر خواهد ماند. خیلی احساسی بود، همه‌اش. واقعا روزهایی سرشار از احساس و عاطفه بود. چهار سال فوق‌العاده را گذراندم و در تمام این مدت عشق و احترام همه را حس کردم. آن چیزی که شنبه در برنابئو رخ داد، فراموش‌نشدنی بود؛ چه از سوی هواداران، چه بازیکنان، کارکنان و حتی مدیران باشگاه. فلورنتینو هم در مراسم خداحافظی بسیار مهربان بود. آیا این خداحافظی همیشگی است؟ نه، یک «تا بعد» است. آدم هیچ‌وقت رئال مادرید را واقعا ترک نمی‌کند. نسبت به شهر مادرید و باشگاه رئال مادرید چه احساسی دارید؟ شهر با من فوق‌العاده رفتار کرد. احساس می‌کنم که شهر خودم است. احترامی که هر روز حس می‌کردم، خاص بود. باشگاهی مثل رئال مادرید هیچ جای دیگری وجود ندارد. میلان هم برای من جایگاه ویژه‌ای داشت. اما تجربه‌ای که در رئال مادرید داشتم، فکر نمی‌کنم بشود در جای دیگری آن را تکرار کرد: سه فینال، آن بازی‌ها، جو برنابئو، همه‌اش خاص بود. با آمدن امباپه گفته شد که قرار است همه‌ چیز را ببرید. حالا دیگر همه دیده‌اند که او در همان فصل اول چه توانایی‌هایی دارد. در طول فصل به او گفتم که باید لیگ قهرمانان را ببریم، چون با گل‌های تو و تیمی مثل رئال مادرید، موظف به این کار هستیم درباره وینیسیوس زمانی که به رئال برگشتید گفتید که او قرار است بهترین بازیکن جهان شود، زمانی که کمتر کسی به او باور داشت. خارق‌العاده است، فوق‌العاده، سخت‌کوش، جنگنده. بازیکن برزیلی عشق عمیقی به تیم ملی دارد و این گاهی می‌تواند روی ذهنش تأثیر بگذارد؛ فشار زیادی برای عملکرد خوب دارد و همین مانع اشتباه‌ کردن او می‌شود. اما مطمئنم که بهترین نسخه‌اش را در تیم ملی نشان خواهد داد. او یکی از بهترین‌های دنیاست و همیشه آماده کمک به تیم است. ژابی آلونسو جانشین شماست ما صحبت کرده‌ایم. او کار فوق‌العاده‌ای در بایرلورکوزن انجام داد. نیازی به نصیحت‌های من ندارد چون باشگاه را به‌ خوبی می‌شناسد. انتخابش کاملاً طبیعی بود. او قرار است عملکرد درخشانی در رئال مادرید داشته باشد. مردم برزیل نه‌تنها دل‌شان برای موفقیت‌های تیم ملی تنگ شده، بلکه دلتنگ برای بازی زیبا هم هستند. برزیلِ آنچلوتی چطور بازی خواهد کرد؟ همیشه یک چیز را گفته‌ام: داشتن یک سبک بازی یا سیستم واحد، کار هوشمندانه‌ای نیست. نمی‌دانم چه سیستمی حتماً باعث پیروزی می‌شود. من معتقدم باید تطبیق‌پذیر بود، ببینی چه داری و بر اساسش بازی کنی. حالا می‌توانم انتخاب کنم، اما شیوه بازی بستگی به بازیکنان دارد. می‌دانم که سیستم باید با ویژگی‌های بازیکنان هماهنگ باشد تا در زمین راحت باشند. من دوست ندارم تیمم فقط یک هویت داشته باشد. این کار عاقلانه‌ای نیست. برای موفقیت، باید خیلی چیزها را به‌ خوبی انجام داد. اگر برزیل دلش برای «جِیگا بونیتو» (بازی زیبا) تنگ شده، شما هم حتماً دلتان برای برگشتن به نیمکت و دیدن داویده کنار خودتان تنگ می‌شود، نه؟ منطقی نبود که برای این دو بازی بیاید، آن هم وقتی که دارد با گزینه‌های مربی‌گری خودش مذاکره می‌کند. او می‌داند که درها برایش باز است و هر زمان بخواهد، می‌تواند به پروژه ملحق شود. به نظرم درست است که بخواهد مسیر مربی‌گری‌اش را به‌ تنهایی شروع کند، اما اگر بخواهد، برزیل منتظر اوست.