به گزارش "ورزش سه"، ماریو بالوتلی در مصاحبه‌ای صریح و بی‌پرده با...

به گزارش "ورزش سه"، ماریو بالوتلی در مصاحبه‌ای صریح و بی‌پرده با برنامه بِلوِه در شبکه رای، از فوتبال، زندگی شخصی و آینده خود سخن گفت. با اتمام قراردادش با جنوا، این مهاجم ایتالیایی از روسوبلوها جدا می‌شود و در این گفتگو فاش کرد که برای ادامه دوران حرفه‌ای خود، به دنبال فرصت‌هایی خارج از ایتالیاست و تمرکز خود را بر روی آمریکا و لیگ ام‌ال‌اس گذاشته است. ماریو واقعی: آسیب‌پذیری، خشم و تجربه‌های تلخ بالوتلی درباره کارنامه حرفه‌ای خود گفت: «می‌توانستم کارهای بیشتری انجام دهم اما از آنچه انجام داده‌ام راضی‌ام. من هرگز تعادل نداشتم. آسیب‌پذیر بودم؟ از بعضی جهات بله، اما ناامن نبودم. این‌که زیاد نمی‌خندم هم حقیقت ندارد، در خلوت همیشه می‌خندم. دوست دارم بیشتر گریه کنم اما این احساس خیلی سریع به خشم تبدیل می‌شود. بیش از حد خشم را تجربه کرده‌ام اما امروز اگر عصبانی شوم، قدم می‌زنم.» داستان شهروندی بالوتلی درباره دریافت شهروندی ایتالیا در ۱۸ سالگی اظهار داشت: «فکر نمی‌کنم طبیعی باشد. از ۱۶ سالگی، غنا برای دریافت شهروندی این کشور اصرار می‌کرد، اگر آنجا به دنیا آمده بودم به چنین چیزی فکر می‌کردم، اما من در ایتالیا به دنیا آمده‌ام و بزرگ شده‌ام. آن‌ها تنها در ۱۸ سالگی به من شهروندی دادند و برای آن کمی عذاب کشیدم.» من یک پدیده نبودم بالوتلی در مورد سطح فنی خود اعتراف کرد: «هرگز یک پدیده نبودم. شاید می‌توانستم بگویم قوی بودم. شاید می‌توانستم به یک ستاره تبدیل شوم اما هرگز این را به خودم نگفتم. پدیده‌ها در تاریخ فوتبال انگشت‌شمار هستند.» او به دوران حضورش در منچسترسیتی و حس فشار اشاره کرد: «بله، کارهایی فراتر از حد معمول انجام دادم اما هرگز احساس قدرت مطلق نکردم. خانواده‌ام هرگز چنین اجازه‌ای را نمی‌دادند. ای کاش کمی فشار را حس می‌کردم... من در موقعیت‌هایی مانند بازی ایتالیا-آلمان نسبت به زندگی عادی بیشتر احساس فشار می‌کنم. اهمیت آن بازی را بعدها فهمیدم.» بالوتلی به اشتباهاتش در انتخاب برخی تیم‌ها همچنین گفت: «امروز بسیار حرفه‌ای‌تر از قبل هستم. در مارسی نمی‌خواستم کسی را ببینم، می‌خواستم در خانه بمانم. خودم را منزوی کرده بودم. این برای من عجیب است، من حلقه کوچکی از افراد اطرافم دارم که همیشه حضور دارند و حتی خودم را از آن هم محروم کرده بودم. من یک دوره درمانی را شروع کردم که سال گذشته آن را به پایان رساندم.» مانچینی و مورینیو: رابطه‌های پیچیده او درباره مربیان مهم دوران حرفه‌ای خود گفت: «من مانچینی را دوست دارم و فکر می‌کنم او هم من را دوست دارد. مورینیو؟ ما دو احمق بودیم، او از نظر شخصیتی از من بدتر است! با دریافت کارت قرمز در بازی مقابل روبین کازان نشان دادم که کمی بزدل هستم اما ژوزه من را عصبانی می‌کند، چون او هرگز نمی‌گوید که من در بازی برگشت گل زدم و یک پاس گل دادم. هرگز با برندان راجرز کنار نیامدم. حتی به او سلام هم نمی‌کنم چون زیاد از او خوشم نمی‌آید.» آینده بالوتلی درباره آخرین تجربه فوتبالی‌اش و آینده‌اش اظهار داشت: «تجربه امسال یک بدشانسی بی‌پایان بود. تنها چیزی که خودم انتخاب کردم، رفتن به آنجا بود و این هم یک اشتباه دیگر بود. برای هوادارانی که من را دوست دارند متأسفم و از آن‌ها به خاطر حمایت‌‌هایی که داشتند، تشکر می‌کنم.» او با اشاره به تمایل برای بازگشت به سطح اول فوتبال گفت: «برایم دشوار خواهد بود که به بهترین سطح برگردم. قطعاً بازنشستگی در سطح ورزشی یک ضربه روحی خواهد بود. اما دلتنگ بقیه چیزها نخواهم شد. من خوش گذراندم اما در این دنیا جایگاهی ندارم. از نظر جسمی خوبم و می‌خواهم ادامه دهم، اما ماندن در ایتالیا یا اروپا برایم دشوار است. یک ایده دارم... کمی از اتفاقاتی که در اطراف فوتبال می‌افتد، به خصوص در ایتالیا، خسته‌ام. حالا به آمریکا فکر می‌کنم.»