به گزارش "ورزش سه"، بسیاری از مردم دقیقاً می‌دانند که تیم‌های...

به گزارش "ورزش سه"، بسیاری از مردم دقیقاً می‌دانند که تیم‌های ژابی آلونسو چطور بازی می‌کنند: سه مدافع مرکزی، میل به مالکیت توپ، فشار بالا... اما افراد کمی هستند که می‌توانند به دیدن کار او از فاصله نزدیک افتخار کنند. ما در جولای ۲۰۲۳ به زالفلدن آم اشتاینرن میر، شهری کوچک با ۱۹۰۰۰ نفر جمعیت که در کوه‌های آلپ اتریش قرار دارد، سفر کردیم تا از نزدیک «کار میدانی» ژابی در اولین پیش‌ فصلش (که فصل قبل از میانه راه به بایر لورکوزن آمده بود) را بررسی کنیم. اردویی که به‌ شکل جالبی و حتی در همان زمان هم نگاهی به اتفاقاتی که در حال حاضر رخ داده داشت. او گفت: «رئال مادرید؟ هر چیزی در زمان خودش. الان اینجا هستم، خیلی خوشحالم و هر چه قرار باشد در آینده پیش بیاید، خواهیم دید. می‌خواهم فوتبالی جذاب ارائه دهیم که مردم از آن لذت ببرند.» ژابی بلافاصله خطوط اصلی «فیلم‌نامه‌ای» را گشود که لورکوزن را به قهرمانی لیگ (بدون شکست)، جام حذفی و حضور در فینال لیگ اروپا رساند: «نمی‌خواهم این لورکوزن ژابی باشد، می‌خواهم این تیمی پویا باشد که فوتبال جذاب بازی می‌کند و مردم از آن لذت می‌برند. ما باید همه جنبه‌ها را مدیریت کنیم، کنترل خوب روی توپ، ثبات در دفاع، ریتم مناسب و توانایی درک بازی‌ها... الان ما وقت داریم که درست کار کنیم و ببینیم با چه چیزهایی راحت هستیم، چه چیزهایی کار می‌کنند و چه چیزهایی نه...» ژابی به‌ عنوان مربی چگونه است؟ به سراغ «سوال میلیون دلاری» برویم: ژابی آلونسو به‌ عنوان مربی چگونه است؟ او مربی‌ای است که عاشق توپ است. تقریباً هر تمرینی شامل توپ می‌شود، حتی تمرین‌های تخصصی‌تر که روی آمادگی بدنی تمرکز دارند و توسط اسماعیل کامن‌فورته آموزش داده می‌شوند. او پیش از هر چیز، یک مربی مداخله‌گر است. در زمین هرگز نمی‌ایستد. در اولین فرصت مداخله می‌کند، هر زمان که بتواند. به‌ خصوص برای اصلاح اشتباهاتی که می‌توانند منجر به از دست رفتن مالکیت توپ شوند. آن‌قدر مداخله‌گر است که در صورت لزوم از شرکت در تمرینات نیز ابایی ندارد. در زالفِلدن به‌ عنوان یک مدافع میانی جدی لباس پوشید تا برای بونیفیس روشن کند که در بوندسلیگا چه چیزی در انتظارش است. لمس توپ استادانه‌اش با کفش‌های کلاسیک آدیداس کوپا موندیال همچنان بی‌نقص باقی مانده بود. سه دستورالعمل بود که ارزش ذکر دارد چون او بارها و بارها آنها را تکرار کرد. «دو ضربه»، او اصرار داشت و تیمش را تشویق می‌کرد که سریع بازی کنند، به‌ دنبال فضاهای داخلی بگردند (برای حفظ عمق بازی) و با تغییر جهت به سمت ضعیف حمله کنند که یکی از تخصص‌های بزرگ او به‌ عنوان بازیکن بود. بدون بازی اضافه با توپ. «برو بالا» بی‌تردید تکراری‌ترین عبارت بود. ژابی بارها و بارها بر این مسئله پافشاری می‌کرد، تیم را به فشار بالا ترغیب می‌کرد و همزمان اصرار داشت خطوط تیم نزدیک به هم باقی بمانند. «دو متر در محوطه جریمه خیلی زیاد است»، این جمله‌ای بود که بارها از او شنیده می‌شد. با وجود تمام این صحبت‌ها، او در استفاده از سیستم موفق ۱-۲-۴-۳-۱ خود تعصب ندارد. ژابی همزمان با ورود آلخاندرو گریمالدو هشدار داد: «بازیکنانی با ویژگی‌های متفاوت آمده‌اند و حالا ما انعطاف داریم تا سیستم را تغییر دهیم. می‌توانیم با چهار یا پنج نفر در خط دفاع بازی کنیم. کلید موفقیت این است که بازیکنان بتوانند آن را به‌ خوبی تفسیر کنند.» او جزئی‌نگر است، به کوچک‌ترین جزئیات توجه دارد اما در عین حال دوست دارد به بازیکنان آزادی بدهد. در زالفِلدن یکی از نکات کلیدی‌ای را که در یکی از اولین مصاحبه‌هایش پس از ورود به عرصه مربیگری بیان کرده بود تکرار کرد... نکته‌ای که رئال مادرید نیز در ویدیوی خوشامدگویی احساسی‌اش به آن اشاره کرده است: «من به آنها کمک می‌کنم تا بازی را بخوانند اما بعد از آن باید شهود لازم را برای فکر کردن سریع و گرفتن تصمیمات مستقل در خودشان توسعه دهند. همین نکات کوچک است که باعث می‌شود خوب بازی کنید.» در یک کلام، ژابی آلونسوی مربی این است. منبع: مارکا