به گزارش "ورزش سه"، دوره هفت‌ ساله مارادونا غیرقابل تکرار به نظر...

به گزارش "ورزش سه"، دوره هفت‌ ساله مارادونا غیرقابل تکرار به نظر می‌رسید، اما نه، اینطور نبود. حالا که همه‌چیز تمام شده و دیگر چیزی برای ترسیدن وجود ندارد، در آسمان تاریک ناپل نورهایی می‌درخشند. این چهارمین اسکودتو است، دومین قهرمانی در سه فصل، و تنها 645 روز طول کشید تا از یک جشن به جشنی دیگر برسیم و با خود بپرسیم آیا این واقعیت دارد یا فقط یک رویاست. اکنون زمان متعلق به ناپولی شماره 3 است، به قول پینو دانیله، ناپولی هزار رنگ. صدای کودکان، بزرگسالان و خردسالان به‌آرامی اوج می‌گیرد، چرا که حتی حالا، مثل سال 2023، هیچ‌کس باور نمی‌کرد چنین اتفاقی رخ دهد، معجزه‌ در شهری که اسکودتو را به دست آورده و آن را محکم در آغوش گرفته است. ناپولی قهرمان ورزشگاه مارادونا مرکز این پیروزی است، و حالا شادی به خیابان‌ها و میدان‌های شهر سرریز شده و اشک‌های شوق را به ناپلی‌های سراسر جهان هدیه کرده است. بار دیگر اسکودتو به دست آمد، تأییدی بر این که باشگاهی به نام ناپولی به جایگاه واقعی خود بازگشته است، جایگاهی که 14 سال آن را در اروپا سربلند نگه داشت. بازار نقل‌وانتقالات هوشمند ناپولی پس از یک فصل فاجعه‌بار، به‌سرعت خود را بازسازی کرد. آنها یک مربی برنده و توانمند را به خدمت گرفتند که از ویرانه‌ها کاخ می‌سازد، و در تابستان گذشته 150 میلیون یورو (برای مک‌تامینی، لوکاکو، نرس، بون‌جورنو، گیلمور و...) هزینه کردند، جرات به خرج دادند و در ژانویه با فروش کواراتسخلیا 75 میلیون یورو بازگرداندند. چه خوشتان بیاید چه نه، دی لورنتیس حس تجاری بی‌نظیری دارد و جایی را می‌بیند که دیگران جرأت نگاه کردن به آن را ندارند. این اسکودتو متعلق به او نیز هست، و جای تعجب نیست، او پدری است که 21 سال است ناپولی را هدایت می‌کند. سپس کونته را داریم، مربی‌ای که از به چالش کشیدن خود نمی‌ترسد، از ویرانه‌ها تیم را بازسازی می‌کند و عاشق چالش‌های به‌ظاهر غیرممکن است. و تیمی قدرتمند، بسیار قدرتمند، که فرزند یک پروژه است. پروژه‌ای که تنها یک‌بار، پس از شور و شعف سومین اسکودتو، با تصمیمات مشکوک و ویرانگر متزلزل شد، اما همچنان آنگیسا، لوبوتکا، مرت، دی لورنزو، رحمانی فوق‌العاده، پولیتانو، راسپادوری، سیمئونه، اولیورا و خوان ژسوس را در خود دارد، بازیکنانی که با اسپالتی بودند و نتوانستند جلوی فاجعه رتبه دهم را بگیرند. اما این گذشته است. ناپولی به آینده تعلق دارد، جغرافیای فوتبال را بازنویسی می‌کند، قدرت فوتبالی را به جنوب می‌آورد و تنها باشگاهی است که در این ربع قرن دو بار در برابر اینتر، میلان و یوونتوس ایستاده، با سه اسکودتوی دیگر که واقعاً نزدیک بود (یکی با ماتزاری، دو تا با ساری)، با مجموعه‌ای از مربیان برجسته (بنیتس، آنچلوتی، اسپالتی و کونته) و بازیکنانی که گواه ایده‌ای جاه‌طلبانه، انتخاب‌هایی شجاعانه، توانایی سرمایه‌گذاری و دوراندیشی هستند. ناپولی مدت‌هاست که یک مرز جدید است، با تمام شکنندگی‌هایش، با نبود زیرساخت‌های مدرن، با ورزشگاهی که دردسر سیاسی-فوتبالی است، اما با مدیریتی که به روش خود می‌داند چگونه پیروز شود و بار دیگر این کار را کرد، یک اسکودتو دیگر افزود و این چهارمین قهرمانی است، برابر با دوره مارادونا که غیرقابل تکرار به نظر می‌رسید، اما حالا اینجاست، پیش چشم جهان. حالا تاریخ چهارمی به تاریخ اضافه شده است: پس از 10 می 1987، 29 آوریل 1990 و 4 می 2023، حالا 18 می 2025 به رنگ آبی ناپولی رنگ‌آمیزی شده است. این تمام طلای ناپل است. و داستان هنوز ادامه دارد.