به گزارش "ورزش سه"، عارف غلامی در شرایطی موفق شد دومین قهرمانی خود...
به گزارش "ورزش سه"، عارف غلامی در شرایطی موفق شد دومین قهرمانی خود در رقابتهای لیگ برتر را جشن بگیرد که این بار، بر خلاف قهرمانی اولش با استقلال، فصل بسیار آرام و بیحاشیهای را پشتسر گذاشت. غلامی که تابستان گذشته پس از جدایی از تیم ویلز موستار بوسنی دوباره به فوتبال ایران بازگشت و پیراهن تراکتور را بر تن کرد، شاید هرگز تصور نمیکرد که نقش او در ترکیب تیم اینقدر کمرنگ باشد. او تنها ۱۰۸ دقیقه در این فصل برای تراکتور به میدان رفت و از هفته سیزدهم به بعد، نهتنها در ترکیب اصلی، بلکه حتی به عنوان بازیکن تعویضی نیز فرصتی برای بازی پیدا نکرد. مدافعی که روزگاری در استقلال یکی از مهرههای کلیدی بود، این بار فصلی کاملاً ساکت، یکنواخت و بدون اتفاق خاص را سپری کرد. با پایان فصل، غلامی حالا این امکان را دارد تا با استناد به بند موجود در آییننامه سازمان لیگ و به دلیل حضور در کمتر از ۱۰ درصد از بازیهای تیمش، قراردادش را یکطرفه فسخ کند. البته قرارداد او بهطور رسمی در پایان فصل به اتمام میرسد و با توجه به شرایط موجود، به نظر میرسد او به دنبال مسیری تازه در دوران فوتبال حرفهایاش خواهد رفت. نکته جالب و در عین حال تأملبرانگیز، رفتار غلامی در جشن قهرمانی تراکتور بود؛ او برخلاف سایر بازیکنان تیم، تمایلی به انجام مصاحبه نداشت و در جریان بالای سر بردن جام، شادی خاص و متفاوتی را به نمایش گذاشت. غلامی جام قهرمانی را مانند بالش زیر سرش گذاشت و دستانش را زیر آن قرار داد، حرکتی که یادآور شادی معروف استفن کری، ستاره بسکتبال آمریکاست؛ شادیای که در فوتبال ایران نیز توسط محمدمهدی محبی از سپاهان اجرا میشود. این حرکت غلامی تفسیرهای متفاوتی را به دنبال داشت. این رفتار نمادین دقیقاً بازتابدهنده فصلی بود که غلامی در آن، بیشتر تماشاگر بود تا بازیگر. حتی در دیدار پایانی فصل مقابل استقلال خوزستان، او تنها بازیکن نیمکتنشینی بود که از سوی دراگان اسکوچیچ برای گرم کردن نیز فراخوانده نشد و تمام دقایق بازی را در کنار دروازهبان ذخیره تراکتور، ساکت روی نیمکت نشست. با تمام این اوصاف، عارف غلامی حالا دومین قهرمانی لیگ برتر خود را به کارنامهاش اضافه کرده است. اگرچه قهرمانی نخست با استقلال و نقش پررنگی که در آن فصل داشت، قطعاً طعم متفاوتتری برای او داشت، این بار هم توانست در پایان راه، جامی دیگر را بالای سر ببرد؛ هرچند که جام را نه با فریاد و هیجان، بلکه در حالتی خاص و با اشارهای به یک خواب عمیق زیر سرش قرار داد. حال باید دید غلامی در فصل آینده چه تصمیمی خواهد گرفت و آیا دوباره فرصت بازی و درخشش را در تیمی دیگر به دست خواهد آورد یا خیر. عکس: مهزیار شهنی
دیدگاهتان را بنویسید