به گزارش "ورزش سه"، گاهی فوتبال به ما یادآوری می‌کند که تاریخ ‏نه...

به گزارش "ورزش سه"، گاهی فوتبال به ما یادآوری می‌کند که تاریخ ‏نه تنها تکرار می‌شود، بلکه گاهی با شکوهی بیشتر از گذشته به ‏صحنه ‏بازمی‌گردد. شاید در ابتدای فصل 2024-2025 هیچ کدام از ‏طرفداران بارسا و حتی کارشناسان فوتبال نیز تصور این نمایش ‏را از ‏تیم فلیک نداشتند. تیمی که در آپریل سال 2024 و در آخرین ‏الکلاسیکو با حضور ژاوی با نتیجه 3 بر 2 از رئال ‏شکست خورده و ‏لیگ را در جایگاه دوم با اختلاف 10 امتیاز به رئال واگذار کرده بود هیچ ‏گونه نشانی از این تیم نداشت. ‏ اما در همان روزها یک چیز کورسوی امید را در دل طرفداران نگه ‏داشت، آن هم حضور چشمگیر بازیکن‌های جوان لاماسیا ‏در تیم اول ‏بود. با رفتن ژاوی، هانسی فلیک جای او را گرفت. مشکلات اقتصادی ‏و مدیریتی پاشنه آشیل بارسا در این 10 ‏سال همچنان پابرجا بود و ‏فلیک با دیدن شرایط پا به این عرصه چالشی گذاشت. زمانی که او در ‏ابتدای فصل به صورت ‏خصوصی با هموطن خود گوندوگان صحبت ‏کرد و از او خواست تا تیم را ترک کند خیلی‌ها فشار لاپورتا را دلیل ‏این موضوع ‏می‌دانستند اما هدف او اجرای سبکی بود که شاید در آن ‏زمان کسی شناخت کافی از آن نداشت. حضور خط میانی جوان و ‏تازه ‏نفس اولویت او بود که در بازی‌های پیش فصل نیز با بازی دادن به ‏کاسادو و برنال به خوبی این موضوع را نشان داد.‏ هرچه از ابتدای فصل می‌گذشت نه تنها طرفداران بارسا بلکه ‏طرفداران فوتبال تیمی جذاب را می‌دیدند که روز به روز بهتر ‏می شود ‏و فوتبال متفاوت تری را ارائه می‌دهد. تیمی که ابتدای فصل از او ‏انتظار جام نمی رفت، در انتهای فصل کاندید جدی ‏سه گانه‌ای بود که ‏شاید روی بی‌تجربگی یکی از آن جام‌ها را از دست داد. اما آنها در ‏نبری که به نوعی حکم تعیین ‏سرنوشت قهرمانی لالیگا و یکی از ‏مهمترین جام‌های فصل را داشت، با هدایت هانسی فلیک در مقابل ‏رئال مادریدی قرار ‏گرفت که با حضور کیلیان امباپه می‌خواست غرور ‏زخمی خود را ترمیم کند.‏ شاید برای رئالی‌ها این بازی فرصتی بود تا پس از ناکامی‌های اخیر، ‏غرورشان را در بزرگترین بازی باشگاهی جهان بازیابند. ‏اما فوتبال مثل ‏همیشه غیرقابل پیش‌بینی است؛ چرا که همین بارسا که چند روز ‏قبل با سرهای پایین از میلان بازگشت، در ‏همان ورزشگاهی که ‏روزگاری میزبان المپیک بود، یکی از حماسی‌ترین بازگشت‌های تاریخ ‏ال‌کلاسیکو را رقم زد.‏ ورژن آلمانی بارسابارسلونا در این ال‌کلاسیکو با سیستم 4-2-3-1 به میدان آمد. ‏هانسی فلیک در این دیدار تصمیم گرفت از ترکیبی استفاده کند ‏که ‏کنترل میانه میدان را به دست بگیرد و در عین حال با سرعت در ‏انتقال از دفاع به حمله، دفاع رئال را تحت فشار قرار ‏دهد. فلیک با ‏قراردادن پدری و دی‌یانگ در میانه میدان سعی کرد خطوط ارتباطی ‏رئال را قطع و بر جریال بازی مسلط شود. ‏ بارسا با فشار و پرس شدید در نیمه زمین حریف، بازیکنان رئال را وادار ‏به اشتباه کرد و توپ‌های زیادی را در مناطق ‏حساس بازپس گرفت. ‏مهمترین آن گل سوم و چهارم بود که با پرس شدید و ضد حمله برق‌آسا به‌دست آمد.‏ در هر دو گل 10 بازیکن بارسا تقریبا در زمین رئال حضور داشتند.‏فلیک برای تسلط بر جریان بازی و قطع خطوط ارتباطی رئال دی یانگ ‏و پدری را در میان میدان قرارداد و با استفاده از ‏بازیکنانی مثل یامال و ‏رافینیا که سرعت بالایی دارند، ضد حملات مرگبار و خطرناکی را ایجاد ‏نمود. ضمنا فلیک برای ایجاد ‏فشار بیشتر روی خط دفاع رئال و نیز ‏ایجاد فضا بارها جای بازیکنان را جابه‌جا کرد. ‏ heatmap‏ رافینیا نشان می‌دهد که او در سمت چپ زمین فعالیت ‏زیادی داشته و با نفوذهای مکرر خود، دفاع رئال مادرید را ‏تحت فشار ‏قرار داده است. همچنین، ‏heatmap‏ یامال نشان‌دهنده حرکات ‏گسترده او در سمت راست و ایجاد فضاهای مناسب ‏برای حملات ‏بارسلونا است. تورس نیز با حرکات خود در عمق دفاع رئال، ‏فرصت‌های گلزنی متعددی ایجاد کرده است.‏ در کنار خط هجوم آتشین و میانه میدان قوی نباید از خط دفاع کند و ‏پر اشتباه بارسا نیز به راحتی گذشت جایی که پاشنه آشیل ‏این ورژن ‏بارساست. فلیک که به فلسفه گگن‌پرس‎ (‌‏Gegenpress‌‎) ‎معتقد ‏است برای این کار ابزار کافی در دست ندارد اما او ‏با انجام یک تاکتیک ‏ریسکی این سبک را وارد فاز جدیدی کرده است.‏ زمانی که تیم تا این حد بالا بازی می‌کند قطعا باید مدافعان ‏سریعتری در وسط خط دفاعی داشته باشد تا بتواند در زمان ضد ‌‏حمله موثر واقع شوند. فلیک برای حل این مشکل از تله آفساید ‏استفاده کرده یعنی به جای آنکه مدافعین به سرعت در زمان ‏ضد ‏حمله به دنبال مهاجم بدوند جوری در زمین قرار می‌گیرند و با هم ‏هماهنگ می‌شوند که در زمان ضد حمله تیم مقابل با ‏حرکت ‏هماهنگ مهاجم را در افساید گرفتار کنند. قطعا بارها و بارها هم ‏مهاجمان از این تله فرار کرده و موفق به زدن گل ‏شده اند کما اینکه ‏در این بازی نیز دو بار دروازه بارسا باز شد که به لطف تکنولوژی ‏افساید تشخیص داده شد. ‏ تعویض‌های فلیک در نیمه دوم نقش مهمی در حفظ برتری بارسلونا ‏داشت. ورود بازیکنانی با انرژی تازه مثل فرمین لوپز و ‏بالده به تقویت ‏خط میانی و کناره‌ها کمک کرد و مانع از فروپاشی دفاعی تیم شد. با ‏ورود بالده به جای مارتین، سرعت بارسا ‏در سمت چپ افزایش یافت ‏که به کنترل و مدیریت بازی کمک کرد.‏ شام آخر آنجلوتیرئال مادرید با سیستم 4-2-3-1 وارد زمین شد، سیستمی که به تیم ‏اجازه می‌دهد هم در حمله و هم در دفاع انعطاف‌پذیر باشد. ‏کارلو ‏آنچلوتی با این چیدمان قصد داشت از سرعت و تکنیک بالای ‏مهاجمانش حداکثر استفاده را ببرد.‏ در این بازی آنجلوتی روی سرعت مهاجمین خود حساب ویژه‌ای باز ‏کرده بود تا بتواند از دفاع بارسا فرار کنند که در 20 ‏دقیقه اول بازی در ‏این امر کاملا موفق ظاهر شدند ولی هر چه از بازی گذشت بارسا ‏باتوجه به قدرت خط هافبک خود فشار ‏را به زمین رئال منتقل و ‏توانست بازی خود را به آنها دیکته کند. در نیمه دوم کارلتو با آوردن ‏مودریج چاشنی تجربه را به ‏تیم خود اضافه کرد تا بتواند تعادلی در ‏خط هافبک ایجاد کند و تا حدودی هم موفق بود چرا که بارسا ‏نتوانست موقیت چندانی ‏مانند نیمه اول ایجاد نماید. ‏ ضمنا دست این مربی پر افتخار در خط دفاعی به دلیل مصدومیت‌ها و محرومیت‌ها کاملا خالی بود نبود دفاع راست تخصصی ‏و ‏همینطور دفاع وسط تخصصی و باتجربه بارها گریبان رئال را گرفت. ‏رئال مادرید با وجود شکست در این ال‌کلاسیکو و با ‏ثبت ‏XG‏ برابر ‌‏7/2، نشان داد که همچنان یکی از بهترین تیم‌های تهاجمی جهان ‏است. ترکیب سرعت، تکنیک و تجربه ‏بازیکنان این تیم، به رئال امکان ‏می‌دهد تا در هر لحظه از بازی خطرساز باشد. با این حال، ضعف‌های ‏دفاعی و ناتوانی در ‏کنترل فشار شدید بارسا در دقایق ابتدایی، مانع از ‏کسب نتیجه مطلوب شد.‏ در این میان عملکرد امباپه واقعا درخشان بود. او با هت‌تریک خود در ‏این دیدار رکورد تاریخی ایوان زامورانو را شکست، ‏بارها از ضعف ‏ساختار دفاعی بارسا استفاده کرد. او با سرعت و قدرت تمام‌کنندگی ‏خود، سه بار دروازه شزنی را گشود و ‏نشان داد چرا یکی از بهترین ‏مهاجمان جهان است. اما این هتریک و عملکرد درخشان او به ‏نتیجه‌ای مثبت برای تیمش منجر ‏نشد تا ناکام بزرگ این بازی لقب ‏بگیرد.‌‏ فلیک، لاماسیا و بازگشت شکوه به کاتالانبارسلونا در این فصل نشان داد که نه تنها به روزهای اوج خود ‏بازگشته، بلکه در مسیر ساختن یک تیم قدرتمند و تاکتیکی با ‏هانسی ‏فلیک قرار دارد. ترکیب گگن‌پرس‎ (‌‏Gegenpress‌‎)،‏ تله آفساید که ‏فلیک به کار گرفته، با وجود ضعف‌های دفاعی ‏کنونی، همچنان کارساز ‏بود و در برابر تیم‌های بزرگی همچون رئال در سوپر کاپ و آخرین ‏الکلاسیکو و یا اینتر اینزاگی، ‏عملکردی تحسین‌برانگیز داشت. اما همه ‏می‌دانند که این سیستم زمانی به تکامل می‌رسد که بارسا نقاط ‏ضعف خود را ترمیم ‏کند. همانطور که فلیک در نشست مطبوعاتی ‏بعد از بازی در پاسخ خبرنگاران به تعداد گل‌های خورده تیم، اشاره ‏کرد که به ‏این ضعف آگاه بوده ولی در این فشردگی فرصتی برای ‏ترمیم آن ندارد. این نشان می‌دهد فلیک برای پیش فصل برنامه ویژه ‌‏برای ترمیم این مشکلات خواهد داشت.‏ فلیک با نگاهی ویژه به آکادمی لاماسیا، به نسلی از بازیکنان جوان ‏اعتماد کرده که نه تنها آینده تیم را می‌سازند، بلکه روح ‏بارسا را زنده ‏نگه می‌دارند. بازیکنانی مثل لامین یامال و پائو کوبارسی که از قلب ‏لاماسیا به ترکیب اصلی راه یافته‌اند، نشان ‏می‌دهند که فلسفه بارسا ‏زنده است و آینده‌ای روشن در انتظار این تیم است. توجه به این ‏کارخانه بازیکن‌سازی می‌تواند سال‌ها این تیم را بیمه کرده و سود ‏اقتصادی خوبی را برای باشگاه ایجاد نمایند.‏ بارسلونا بار دیگر ثابت کرد که وقتی فلسفه و تاکتیک به درستی با هم ‏ترکیب شوند، هیچ تیمی قادر به متوقف کردن آن نیست. ‏بارسا اینجا ‏است تا بار دیگر تاریخ را در ورزشگاه تازه بازسازی شده نیوکمپ ‏بنویسد و قلب هوادارانش را با فوتبال زیبا به ‏تپش درآورد.‏ بابک نفر داودی