به گزارش ورزش سه، در لیگی که در آن طمع به عنوان یک فضیلت دیده شده،...
به گزارش ورزش سه، در لیگی که در آن طمع به عنوان یک فضیلت دیده شده، باید طبیعی باشد عمق جیب‌ها بیشترین عامل تعیین‌کننده جایگاه یک تیم در جدول است؛ لیگی که در آن نقل‌وانتقالات از نمایش تاکتیکی پررنگ‌تر به نظر می‌رسد به تباهی خواهد رفت. لیگ برتر فوتسال به جایی تبدیل شده که راه‌حل هر مشکلی به خرید بازیکنان بزرگ وابسته بوده و مفهوم مربیگری در آن تقریباً از بین رفته است. وقتی یک مربی ( محمد هاشم زاده ) از آمریکا نقل و انتقالات تیمش را مدیریت می‌کند و برای یافتن بلیت مجبور است تمرینات را با تاخیر آغاز کند و یک مربی دیگر ( علی افضل ) در تیم صنعتی بر خلاف منطق با رویکرد جوانگرایی در بازار بازیکن بالای ۳۵ سال جذب می‌کند و در نهایت با حکم اخراج، تمامی پول خود را از جیب بیت المال بیرون می‌کشد، تعجبی هم ندارد که ترجیح می‌دهند به‌جای طی کردن مسیر پرورش بازیکنان، به استعدادهای آماده و از پیش ساخته‌شده روی بیاورند. وقتی یک مربی ( محمد کشاورز ) سالنی‌باز‌های جوان خود را در واپسین هفته‌ها به ناچار و با یک جین ستاره مصدوم راهی میدان می‌کند و طوری وانمود کرده که کل لیگ را به چهره‌های جوان فرصت خودنمایی داده و سپس بازار نقل و انتقالات را به انحصار در می‌آورد، پس کدام مربی بالای جدولی نقشی در شکوفایی فوتسال ایران ایفا کرده ؟ آن‌ها یادآور فوتبال فانتزی بوده‌اند. گران بخر، همیشه و دوباره! تا پیش از این بازیکنان صاحب نام از قیمت بالایی برخوردار بودند و آن هایی که طی سه یا چهار فصل می درخشیدند یا در چند بازی بین المللی چشم ها را خیره می کردند گران قیمت خوانده می شدند. آیا بازیکنی که سال گذشته ( علی جوان ) در لیگ دسته اول توپ زده، بمب نقل و انتقالات شناخته می‌شود و باید چند میلیارد بیشتر از قرارداد قبلی به او پرداخت شود؟ آکادمی فوق‌العاده پربار کلینیک ایرانیان قم شاید نشان می‌دهد که اگر این مسیر را انتخاب نکنید، نابودتان می‌کنند. چرا مگر چه اتفاقی می‌افتد: تیم‌های ثروتمندتر به‌سادگی وارد عمل می‌شوند و بهترین استعدادهای شما را می‌خرند و شما مجبور می‌شوید برای جبران شکاف‌های ایجاد شده در ترکیب نابود شده خود، بازیکن بخرید و اگر پول ندارید، با سر پایین سقوط کنید. در ابر تیم‌های باشگاهی دنیا، خرید ستاره‌های بزرگ، امری طبیعی و تضمینی برای موفقیت است. اما آن‌ها، نیمی از ترکیب خود را با بازیکنانی جوان و با محصول آکادمی پُر می‌کنند. هم خرید می‌کنند و هم تولید کرده‌اند و این چرخه ادامه دارد. موفقیت مربیان به آوردن بازیکنان جدید وابسته نیست، بلکه به اصلاح ساختار، توسعه تاکتیکی و استراتژی بستگی دارد. این مربیانی که حالا رخ می‌گیرند، در تیم‌های پایین جدولی خیلی بی نام و نشان بودند و به واسطه نام دوران بازیگری به جایگاه بالایی رسیده‌اند، نه برای دانشی که از آن برخوردار نیستند! ابوالفضل کریم آبادی
دیدگاهتان را بنویسید