به گزارش "ورزش سه"، یک نیمه بسیار بد، دریافت یک گل ناامیدکننده و...
به گزارش "ورزش سه"، یک نیمه بسیار بد، دریافت یک گل ناامیدکننده و وضعیت زمینی که برد را ناممکن جلوه می‌داد اما وقتی خبر تساوی هوادار و سپاهان آمد، دیگر تساوی تفاوتی با باخت نداشت. باخت هم مغایرتی با مرگ. این آخرین فرصت بود؛ آخرین فشنگ، خشاب پایانی. فرشاد احمدزاده که گل تساوی را زده بود، این‌بار با یک پاس تودر استثنایی، اورونوف را با دروازه‌بان خیبر تک‌به‌تک کرد تا گل پیروزی‌بخش در میان اعتراض خیبری‌ها وارد دروازه شود. این گل، با همه شادی‌اش، غم بزرگی به یدک می‌کشید؛ اندوهی آمیخته با حسرت. اورونوف دو سوم بازی‌ها را از دست داد و فرشاد احمدزاده زیر سخت‌ترین متلک خودی‌ها. فرشاد بود و اعتراض و فریاد. خرم‌آباد، زمین رخ‌نمایی ستارگان خاموش پرسپولیس بود. فرشاد گل اول را زد و هنرمندانه پاس گل دوم را داد. اورونوف، همانی بود که تمام لیگ بیست‌وچهارم به دنبال نسخه پارسالش می‌گشتیم. اینکه فاصله پرسپولیس و خانه دوم جدول، یک نود دقیقه به رنگ آبیست. سپاهان غریق حاشیه خودساخته است و بعد از باخت برابر گل‌گهر، این بار زورش به هوادار سقوط‌کرده هم نرسید. حالا می‌ماند بازی هفته آخر مقابل استقلال که البته ساده نیست و باید به دل رقیب همیشگی پرسپولیس هم نگاه کرد!
دیدگاهتان را بنویسید