به گزارش "ورزش سه"، در سال ۲۰۲۳، اینتر پس از بیش از یک دهه به فینال...

به گزارش "ورزش سه"، در سال ۲۰۲۳، اینتر پس از بیش از یک دهه به فینال لیگ قهرمانان رسید. آن بازی مقابل منچسترسیتی در استانبول بود و اگرچه اینتر در بخش‌هایی از بازی برتری داشت، در نهایت شکست خورد. حالا، دو سال بعد، آنها به دنبال بازگشت به فینال لیگ قهرمانان هستند و مسیرشان مشابه مسیر سه‌گانه سال ۲۰۱۰ است: حذف بارسلونا در نیمه‌نهایی. اما این بار، مسیر کمی متفاوت است: بازی برگشت در میلان برگزار می‌شود، نه در بارسلونا. همچنین، اینتر نیازی به دفاع از برتری ۳-۱ بازی رفت، مانند سال ۲۰۱۰، ندارد. تساوی ۳-۳ در مونتجوئیک همه چیز را برای بازی برگشت باز گذاشته است؛ یک بازی ۹۰ دقیقه‌ای یا شاید ۱۲۰ دقیقه‌ای در ورزشگاه جوزپه مه‌آتزا  که خود استادیوم هم نقش مهمی در این بازی ایفا خواهد کرد. اولین نکته، حضور ۷۵۰۰۰ تماشاگر است که سن‌سیرو را پر خواهند کرد. بلیتی برای فروش باقی نمانده و چندین روز است که تمام بلیت‌ها فروخته شده‌اند. این موضوع حدود ۱۴ میلیون یورو درآمد ناخالص برای خزانه باشگاه نراتزوری به ارمغان خواهد آورد؛ یک رکورد. این رقم بسیار بالاتر از ۱۲.۵ میلیون یورویی است که دو سال پیش در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان مقابل میلان در دربی به دست آمد و حتی بیشتر از ۱۰ میلیون یورویی است که در مرحله یک‌چهارم نهایی مقابل بایرن مونیخ کسب کردند. علاوه بر این، برنامه‌ریزی شده که یک تیفوی ۳۶۰ درجه تمام استادیوم را در بر بگیرد و سه حلقه ورزشگاه را پوشش دهد. این نمایش بصری با آکوستیک بی‌نظیر «اسکالا دل کالچو»، یکی از معابد فوتبال اروپا، ترکیب خواهد شد. حضور تعداد زیادی از بازیکنان سابق نیز تأیید شده است: ایوان زامورانو، خولیو کروز، نیکولا برتی، فابیو گالانته، سباستین فری و از همه مهم‌تر، قهرمانان سه‌گانه مانند ایوان کوردوبا، استبان کامبیاسو، خولیو سزار، مارکو ماتراتزی و گوران پاندف. این لیست کم اهمیت نیست. اینتر در عین حال خود را به‌‌عنوان یکی از بهترین میزبان‌های اروپا تثبیت کرده است: بدون شکست در لیگ قهرمانان و تنها دو باخت در سری آ (مقابل میلان و رم)، با پیروزی در ۱۳ بازی از ۱۸ مسابقه خانگی در لیگ ایتالیا.