به گزارش "ورزش سه"، رافائل نادال در مرحله‌ای از زندگی خود قرار...

به گزارش "ورزش سه"، رافائل نادال در مرحله‌ای از زندگی خود قرار دارد که تاکنون تجربه نکرده است. تنیس‌باز اهل مایورکا تصمیم گرفت در پایان فصل گذشته به دوران افسانه‌ای و پرافتخار حرفه‌ای خود پایان دهد اما این دوران پر از درس‌های بزرگی نیز بوده است. نادال که ۲۲ بار قهرمان گرند اسلم شده است، اکنون از دوران بازنشستگی خود لذت می‌برد و در تلاش است تا با فصل جدید زندگی خود، پس از خداحافظی از زمین‌های تنیس، سازگار شود. نادال به تدریج با زندگی پس از ورزش حرفه‌ای کنار می‌آید و به دنبال یافتن معنای جدیدی برای آینده خود است. او اکنون زمان بیشتری نسبت به دوران حرفه‌ای خود دارد، بنابراین از این فرصت استفاده می‌کند تا تجربیات جدیدی را امتحان کند، مانند مصاحبه اخیرش با اندی رادیک، تنیسور سابق، در پادکست او. دوران بازنشستگی نادال نادال در یکی از اولین حضورهای عمومی خود پس از جام دیویس در مالاگا، به طور مفصل توضیح داد که دوران بازنشستگی‌اش چگونه می‌گذرد: «از زمانی که بازنشسته شده‌ام، زمان آزاد زیادی نداشته‌ام، هرچند که دوست داشتم بیشتر وقت آزاد داشته باشم. این طبیعی است؛ وقتی تغییری بزرگ در زندگی‌ات رخ می‌دهد، باید خودت را سازمان‌دهی کنی. می‌خواهم کشف کنم که در این مرحله بعدی از زندگی‌ام چه کسی می‌خواهم باشم. امیدوارم پس از چند ماه، همه چیز بیشتر تحت کنترل باشد. شیوه‌ای که روزهای خود را سپری می‌کنی، کاملاً متفاوت از زمانی است که از رقابت دست می‌کشی. وقتی چند روز آزاد داشتم، به یاد دارم که می‌خواستم همه کارهایی که نمی‌توانستم انجام دهم را انجام بدهم. این یک ذهنیت متفاوت است. هنوز در حال سازگاری هستم اما دارم از آن لذت می‌برم.» لحظه احساسی در المپیک پاریس تصویری که در آن زین‌الدین زیدان مشعل المپیک را به نادال در مراسم افتتاحیه المپیک پاریس ۲۰۲۴ تحویل می‌دهد، برای همیشه در خاطره‌ها خواهد ماند. نادال همچنان این لحظه را به یاد دارد و می‌گوید: «هرگز نمی‌توانم به اندازه کافی قدردان مردم فرانسه باشم که این لحظه را به من دادند. بدون اینکه فرانسوی باشم، این فرصت را به من دادند که مشعل المپیک را از دست زیدان، در مقابل برج ایفل، دریافت کنم. این یکی از احساسی‌ترین لحظات دوران حرفه‌ای من بود و افتخار می‌کنم که این را تجربه کردم. المپیک خاص است: فقط درباره تنیس نیست، بلکه مهم‌ترین رویداد ورزشی در سطح جهان است. این یک افتخار بود که برای من معنای زیادی داشت.» نادال در المپیک شرکت کرد، اما پس از بازگشت از پاریس تصمیم گرفت که زمان خداحافظی فرا رسیده است: «ماه‌های سختی را پشت سر گذاشتم. می‌خواستم مبارزه کنم، اما هفته‌ها می‌گذشت و نمی‌توانستم در سطحی که می‌خواستم رقابت کنم. دیگر مثل گذشته نمی‌توانستم حرکت کنم و بعد از المپیک به خانه برگشتم و به خودم گفتم تمام شد. احساس کردم دیگر ادامه دادن و تحمل این مشکلات فایده‌ای ندارد و نمی‌توانم دوباره به سطحی برسم که به من انگیزه بدهد.» رقابت با فدرر و جوکوویچ یکی از بخش‌های جالب مصاحبه، مقایسه نادال میان رقابت‌هایش با راجر فدرر و نواک جوکوویچ بود: «مقابله با این دو نفر کاملاً متفاوت بود. در مورد راجر، و به همین دلیل فکر می‌کنم که رقابت ما برای هواداران جذاب‌تر بود، استراتژی واضح‌تر بود. من سعی می‌کردم یک کار انجام دهم و او کار دیگری. من سعی می‌کردم به بک‌هند او ضربه بزنم و اگر می‌توانستم توپ را به خط بکشم. او سعی می‌کرد از این ضربه اجتناب کند و تهاجمی‌تر بازی کند. وقتی ضربه فور‌هند می‌زد، من عقب می‌رفتم. این بهترین فور‌هندی بود که تاکنون با آن روبرو شده‌ام. این مثل یک بازی شطرنج بود. همه می‌دانستند استراتژی چیست. وقتی من خوب بازی می‌کردم، من پیروز می‌شدم. وقتی او خوب بازی می‌کرد، او پیروز می‌شد. در ابتدا او یک اشتباه با من کرد و آن این بود که سعی می‌کرد با بک‌هندش به توپ‌های تاپ‌اسپین من پاسخ دهد، و این به من فرصت می‌داد تا با فور‌هندم به بک‌هند او ضربه بزنم. اما بعدها، به ویژه تا سال ۲۰۱۷ که بهترین دوران حرفه‌ای او بود، او شروع به ریسک بیشتری کرد. در آن زمان احساس می‌کردی که در دستان او هستی. او بسیار تهاجمی بازی می‌کرد و سرویس‌هایش بسیار دشوار بود. پیش‌بینی اینکه چه اتفاقی می‌افتد، سخت بود.» در مورد جوکوویچ، نادال گفت: «مقابله با نواک متفاوت بود. می‌توانستی یک استراتژی داشته باشی، اما در نهایت باید در تمام مدت خوب بازی می‌کردی. ما سبک مشابهی نداشتیم، اما استراتژی واضحی وجود نداشت. مقابل نواک این احساس را نداشتم، باید چیزها را تنظیم می‌کردم. نمی‌توانستی همیشه به بک‌هند او ضربه بزنی، زیرا او توپ را در موقعیتی دشوار به تو برمی‌گرداند. شروع کردم به استفاده از ضربه‌های کوتاه، اما اگر نمی‌توانستی به او آسیب بزنی، او می‌توانست به هر جای زمین ضربه بزند. در کنترل توپ، او بهترین بازیکنی است که تاکنون با او روبرو شده‌ام و دیده‌ام.»