همه چیز درباره دنیای پر رمز و راز شمشیربازی؛ پول و امکانات...

همه چیز درباره دنیای پر رمز و راز شمشیربازی؛ پول و امکانات نداریم! به گزارش خبرورزشی، شمشیربازی از آن دسته ورزش هایی است که در دوران کودکی بچه های ایرانی طرفداران زیادی داشته و قدمتی طولانی هم در ورزش کشورمان دارد. ورزش شمشیر بازی برای نخستین بار در ایران توسط میر مهدی ورزنده در ایران معرفی شد و به تدریج در مدرسه نظام آن روز، آموزش داده شد و گسترش یافت. جالب است بدانید که در سال 1328 سه نفر از جوانان ایرانی که برای تحصیل به اروپا رفته و هنگام تحصیل با ورزش شمشیر بازی آشنا شده بودند، در بازگشت به ایران تلاش زیادی در گسترش هر چه بیشتر این ورزش انجام دادند و سرانجام موفق شدند فدراسیون شمشیر بازی ایران را تاسیس کنند. ابتهاج، نیر نوری و بصیر کسانی بودند که برای گسترش این ورزش در ایران ابتکار عمل و خلاقیت زیادی به خرج دادند. در آن روزگاران که تقریبا می توان گفت هیچ رشته ورزشی به جز فوتبال از حضور مربی خارجی بهره نمی برد، آندره مارات زی اولین مربی خارجی بود که برای آموزش شمشیر بازی از کشور ایتالیا به ایران آمد. مارات زی، با وجود آنکه حدود 70 سال داشت اما تلاش و کوشش بسیاری برای آموزش شمشیربازی به جوانان ایران داشت و در سال 1345 اولین دوره مسابقات بین المللی جوانان در ایران و در تالار ورزشی تازه تاسیس 7 تیر (واقع در ضلع شمالی پارک شهر تهران) برگزار شد. بعد از گشترش شمشیربازی در ایران 3 شمشیر باز برجسته ایرانی شاپور زرنگار، بیژن زرنگار و عبای افضلی برای گذراندن دوره عالی مربیگری به فرانسه رفتند و در موسسه ملی ورزش فرانسه به فرا گرفتن اصول و فنون پیشرفته این ورزش پرداختند. این سه نفر پس از بازگشت به وطن مربی تیم ملی شمشیر بازی ایران شدند. نتیجه این فعالیت ها مقام قهرمانی شمشیر بازی آسیا در بازیهای آسیایی تهران در سال 1974 بود. ایران توانست 16 مدال طلا، 3 مدال نقره و 7 مدال برنز در انفرادی و تیمی بدست آورد و با شایستگی تمام قهرمان آسیا شود. در اواخر سال 1358 با تصمیم سازمان تربیت بدنی ایران فعالیت شمشیر بازها متوقف شد و این توقف 10 سال ادامه داشت تا آنکه در سال 1368 بار دیگر شمشیر بازی فعالیت خود را از سر گرفت. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، توجه زیادی به رشته شمشیربازی شد و در سال های اخیر هم با درخشش نفراتی مثل پیمان فخری، مجتبی عابدینی و علی پاکدامن در عرصه های بین المللی توجه زیادی از طرف جامعه ورزش به این رشته معطوف شد. مشکل مشترک رشته های ورزشی در ایران کمبود بودجه و امکانات است و شمشیربازی هم به عنوان ورزشی لوکس و پرهزینه از این قاعده مستثنی نیست. شمشیربازی که رشته پر هزینه ای است و ورزشکاران این رشته همواره برای تامین لباس ها و لوازم ضروری با مشکل و کمبود بودجه روبرو بوده اند. قهرمانانی مثل مجتبی عابدینی و علی پاکدامن که در سال های اخیر با کسب مدال های بین المللی به چهره های ویژه این رشته مبدل شدند، همیشه در گفتگوهای خود با رسانه ها از نبود امکانات در این رشته گله مند بوده اند. با این حال این امید می رفت که شمشیربازی ایران در المپیک پاریس بتواند طلسم بی مدالی را بشکند. جالب اینجاست که  ششمیربازی قدیمی ‌ترین رشته ایران در بازی‌های المپیک است. ایران چندین دوره در المپیک غایب بود چراکه این رشته تعطیل شده‌ بود اما از المپیک ۲۰۱۲ لندن به  لطف اسلحه سابر به طور متوالی در این بازی‌ها حاضر بوده و یک بار در المپیک ۲۰۱۶ ریو تا یک قدمی مدال پیش رفت اما موفق به گرفتن آن نشد و مجتبی عابدینی به عنوان چهارمی المپیک رسید. شمشیربازی سابر ایران در المپیک پاریس چهار نماینده داشت و در دو بخش انفرادی و تیمی رقابت کردند. علی پاکدامن، محمد رهبری و محمد فتوحی در بخش انفرادی رشته سابر و این سه نفر به همراه فرزاد باهر در بخش تیمی نمایندگان ایران در پاریس بودند که باز هم دست شان از مدال کوتاه ماند. شمشیر بازی ورزشی رزمی و دو نفره است که از قرن ها پیش بین مردم رواج داشته است. از همان دوران پیدایش انسان مبارزه بین آدم ها با سلاح های محتلف رواج داشته و قرن ها بعد این مبارزه تبدیل به یک رشته ورزشی شده است. در گذشته، استفاده از شمشیر بیشتر با هدف دفاع از خود انجام می گرفت اما امروزه شمشیر بازی از حالت دفاعی خارج شده و بیشتر جنبه یک ورزش آکادمیک دارد. باشگاه های زیادی وجود دارند که این ورزش را آموزش می دهند و سابقات شمشیر زنی نیز اجرا می کنند. گزارش؛ پریسا اسلام زاده