دوومیدانی در المپیک؛ نتایج قابل انتظار، مصاحبه‌های عجیب به...

دوومیدانی در المپیک؛ نتایج قابل انتظار، مصاحبه‌های عجیب به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، دو ورزشکار از مجموع 40 ورزشکار ایرانی شرکت کننده در بازی‌های المپیک 2024 پاریس از رشته دوومیدانی بودند؛ رشته‌ای که به اسم، ورزش اول المپیک است، اما در ایران اهمیت زیادی به آن داده نمی‌شود. فرزانه فصیحی و حسن تفتیان دو نماینده دوومیدانی ایران در پاریس بودند؛ ورزشکارانی که حضورشان در المپیک بیش از انکه به خاطر حمایت‌های فدراسیون باشد، مربوط به تلاش‌های خودشان بود. این دو ورزشکار طی یکی دو سال گذشته بیشتر روزها و ماه‌ها را در اردوهای خارج از کشور گذراندند و در چند مسابقه بین‌المللی هم شرکت کردند تا در نهایت موفق به کسب سهمیه المپیک شدند. نکته مهم اینکه هم تفتیان و هم فصیحی در دوره قبلی حضور داشتند و البته در همان مرحله نخست حذف شده بودند. در بازی‌های 2024 پاریس، فصیحی در مرحله نخست دوی 100 متر بانوان با زمان 11.51 ثانیه به مقام هفتم رسید و از راهیابی به مرحله نیمه نهایی باز ماند. تفتیان نیز ظهر روز گذشته در همین ماده در بخش مردان شرکت کرد و زمان 10.18 ثانیه را ثبت کرد و در بین 8 شرکت کننده در گروهش به مقام پنجم رسید و از صعود به نیمه نهایی باز ماند. پیش از شروع المپیک بسیاری از کارشناس صعود تفتیان و فصیحی به نیمه نهایی را یک نتیجه خوب و فراتر از انتظار تلقی کرده بودند. دوومیدانی یک رشته رکوردی است و براساس رکوردهایی که در ماه‌های گذشته ثبت شده بود، همین انتظار وجود داشت که هر دو ورزشکار به کار خود در همان مرحله نخست پایان بدهند. البته که هر دو ورزشکار تلاش زیادی به خرج دادند تا بهترین زمان را ثبت کنند، اما به هر حال در آوردگاه بزرگی همچون المپیک حضور داشتند و شاید برای کسب نتیجه بهتر نیاز به حمایت‌های بیشتر و فراهم بودن شرایط بهتر هم بود. به هر صورت، تفتیان و فصیحی نتایج قابل انتظار کسب کردند؛ نتایجی که به نوعی سطح دوومیدانی ایران را نشان داد و ثابت کرد که برای موفقیتی هر چند کوچک در المپیک باید یک برنامه‌ریزی گسترده صورت بگیرد تا در کنار تلاش‌های انفرادی ورزشکاران منجر به نتیجه‌ای بهتر شود. نتیجه فصیحی و تفتیان باعث تعجب کمتر کارشناسی در رشته دوومیدانی شد، اما آنچه که عجیب بود، صحبت‌های آنها بعد از رقابت‌شان بود. فصیحی پس از حذف گفته بود: «رقابت فوق‌العاده‌ای داشتم و از عملکردم راضی هستم. دو نفر از دونده‌هایی که در گروه من حضور داشتند، مدعی قهرمانی و کسب مدال هستند. ضمن اینکه داور در خط استارت چند بار تمرکز ما را به‌هم زد که روی عملکرد سه نفر دیگر هم تأثیرگذار بود. من چند هفته قبل مشکل دیسک کمر داشتم، اما تلاش کردم هر طور شده سهمیه را برای ایران بگیرم. این سهمیه را با تلاش خودم گرفتم و اگر من نمی‌آمدم، این سهمیه را به شخص دیگری نمی‌دادند. من در دوره قبل روی هوا و در فضا بودم و اما در این دوره پخته‌تر عمل کردم و حواسم بیشتر جمع بود. از عملکردم در این دوره راضی هستم. همین که اینجا بودم، برایم بُرد بود. اگر مردم بخواهند و حمایت شوم، حتماً در دوره آینده حضور خواهم داشت. من برای رسیدن به این جایگاه تلاش زیادی کرده‌ام و سختی‌های زیادی را متحمل شدم. امیدوارم بتوانم این روند را ادامه بدهم و در دوره بعد نیز باشم.» همچنین تفتیان عنوان کرده بود: «دوی خوبی داشتم و رکورد فصل خود را تکرار کردم. بهترین رکورد فصل خودم را زدم، اما با این رکورد نتوانستم صعود کنم. رقابت‌های 100 متر المپیک همیشه سخت‌ترین ماده است و می‌دانستم که کار سختی دارم، اما به صعود امید داشتم. من تمرینات خوبی داشتم و فکر می‌کردم صعود می‌کنم. همیشه در مقدماتی با همین رکوردها صعود می‌کنند، اما سطح رقابت‌های در این دوره بالاتر بود. ضمن اینکه من همیشه در گروه مرگ قرار می‌گیرم! گروهم خیلی سخت بود، اما در گروه دیگر با رکورد پایین‌تر هم صعود کردند.» چند نکته در میان این صحبت‌ها وجود دارد که عجیب هستند. نکته اول اینکه ورزشکاری که در مسابقات بین‌المللی صربستان زمان 11.44 ثانیه را ثبت کرده بود، نباید از عملکردش که منجر به عدم صعود حتی ثبت رکوردی ضعیف‌تر شده، راضی باشد. رضایت از عملکرد باید صعود به مرحله بالاتر و ثبت رکورد بهتر باشد، نه چیزی که همگان مشاهده کرده‌اند. نکته دوم تصاویری بود که پس از رقابت فصیحی منتشر شد و او با چهره‌ای خندان در کنار لوگوی المپیک 2024 عکس یادگاری می‌انداخت. با دیدن این عکس‌ها، این مسئله به ذهن خطور می‌کند که یک ورزشکار بابت عملکردش نه تنها ناراحت نیست، بلکه خوشحال هم هست. ای‌کاش آن ژست‌ها بعد از حذف گرفته نمی‌شد؛ آن هم از کسی که به گفته خودش پخته‌تر عمل کرده و حواسش بیشتر جمع بوده است. به هر حال در روزهایی که کاروان ایران هنوز مدال نگرفته و موج ناامیدی تا حدی وجود دارد، این تصاویر بیش از آنکه مرهم باشد، نمک روی زخم است. بدون شک فصیحی ورزشکاری بوده که طی سال‌های اخیر شخصاً تلاش‌های خیلی زیادی کرده و در سطح آسیا نیز افتخارات زیادی بدست آورده و هیچکس نمی‌تواند منکر این موفقیت‌ها و تلاش‌ها باشد، اما انجام برخی رفتارها و مصاحبه‌ها برای چنین ورزشکاری مناسب نیست و انتظار می‌رود که بیش از همیشه مراقب کنند. تفتیان نیز به این نکته اشاره کرده که همیشه در گروه مرگ قرار می‌گیرد. برای ورزشکاری که قرار است در المپیک به میدان برود، گروه مرگ نباید معنا و مفهومی داشته باشد. همه ورزشکاران در بهترین حالت‌شان وارد المپیک می‌شوند و این چیزی است که در رکوردهای به ثبت رسیده در سایر گروه‌ها نیز مشخص است. تفتیان سومین المپیکش را تجربه کرد که می‌تواند آخرین آن نیز باشد. شاید اگر او طی یک هفته گذشته کمی بیشتر از فضای مجازی و اینستاگرام دور می‌شد و می‌توانست بر روی رقابتش تمرکز کند، حالا می‌توانست خودش را در مرحله نیمه نهایی ببیند. به طور کلی یکی از موارد منفی در بین اعضای کاروان ایران، حضور مداوم بسیاری از آنها در فضای مجازی به ویژه طی دو هفته اخیر بود. اینگونه ورزشکاران به جای تمرکز، به دنبال پاسخ دادن به حواشی و ... بودند و در نهایت نیز عملکرد خوبی را به ثبت نرساندند. انتهای پیام/